Zonder water...

Lieve allemaal,

Ga er maar lekker voor zitten want het is een heel verhaal geworden:)

Zaterdag brachten pa en ma mij na een kort nachtje slapen om 12uur naar Schiphol.
De vlucht van Amsterdam naar Cairo vertrok een half uurtje later dan gepland maar ging voorspoedig. De vlucht van Cairo naar Johannesburg was avontuurlijker, eenmaal in het vliegtuig waren er wat technische problemen het duurde ruim een uur. Het licht ging aan en uit allemaal techneuten liepen in en uit. Mijn stoel was boven de vleugel en even ging door mij heen dit is niet de beste plek om te zitten:) In de lucht ging alles prima ik raakte aan de praat met een mevrouw uit Nederland en meneer uit Zuid Afrika, beide gaven ze me goede tips want het zag er ernstig naar uit dat ik mijn volgende vlucht zou missen. Bijna 2 uur te laat kwam het vliegtuig aan. Ik mocht snel als eerste het vliegtuig uit en naar de douanecontrole een visa halen. Hier aangekomen werd er een scan van mijn hoofd gemaakt en die was te warm volgens mevrouw achter de desk dus werd ik naar de kliniek gestuurd. Ik nog uitgelegd dat ik het warm heb gezien mijn te warme kleding en ik graag mijn volgende vlucht wilde halen. Het mocht niet baten ik moest naar de kliniek. Daar een formulier invullen en werd mijn temperatuur gemeten met een oor thermometer die ze net in mijn oorschelp stak, mijn temp was hierdoor maar 36,5 dus gezond verklaard en kon ik weer rennen naar de douane, vervolgens mijn bagage ophalen en rennen naar de incheck balie. Een meneer rende met mij mee maar wilde daar natuurlijk wel geld voor. Na het inchecken snel naar de gate, Patrick een jongen die graag mijn smerige schoenen wilde poetsen wees mij de weg. Tjsa nooit de weg aan 1 Afrikaan vragen want als die het niet weet loopt je verkeerd, zo dus nu. Snel weer terug en uiteindelijk was ik net maar dan ook net op tijd.
In Durban ontmoete ik al snel Amanda een van de projectcoördinatoren. Buiten heerlijk op een terrasje een smoothie gedronken en binnen een uur was iedereen (Claire vanuit Engeland en Tom vanuit Californië) compleet en reden we naar Thanda private game reserve. Na een rit van 3 uur met een stop voor een ijsje en benzine reden we Thanda binnen. Al snel zagen we jonge impala’s, giraffen, gnoes, en zebra’s SUPER!

Het onderkomen van de vrijwilliger is best luxe het is een soort Afrikaans centerpark achtige setting. Een hoofdgebouw waar je elkaar ontmoet en eet hierom heen allemaal kleine huisjes voor vrijwilligers en staf. Dit centerpark is omheind met een hekje van denk ik een meter hoog, maar we mogen hierbinnen vrij rondlopen. In het donker wel echt met zaklamp en als je het niet vertrouwd dan begeleid iemand je naar je huisje. Het is een onderkomen voor vrijwilligers van verschillende projecten daarnaast zit ook nog een soort zuster organisatie hier met momenteel een grote groep vrijwilligers uit Australië. Bijna alle vrijwilligers waren op pad en waren rond etenstijd 19.00 terug. Ik wist niet wat ik zag ik geloof dat er zeker wel zo’n 40 man rondliep. Ik deel mijn kamer met Lisa uit Zweden en zij doet ook het zelfde community project. Ik heb kennisgemaakt met de mensen van mijn project en 3 mensen vanuit de keuken. Nonnie de kokkin een lieve vrouw met wie ik het onderlinge grapje tomorrow you cook I eat / tomorow you eat I cook. De eerste avond vroeg naar bed gegaan. Typische Miranda actie was, vanmiddag vertelde Natascha (project manager) wat over het terrein enzo onder haar verhaal zag ik natuurlijk allerlei beestjes dus hoorde ik niet wat ze haar, gelukkig vond ze; het niet erg om het nog een keer te vertellen.
Voor het eten “lekker” gedoucht, nou ja lekker het was een pisstraaltje.

Maandag
Vandaag informatie over het community project. Dit project staat echt in de kinderschoenen. African impact is bezig contacten te leggen en samen met de lokale bevolking te kijken waar zij kunnen helpen met handen. De doelstelling van AI is niet geld geven of bijv. een hek of gebouw neerzetten maar zij willen samen met de bevolking de handen uit de mouwen steken. De projecten die nu beginnen te lopen zijn 2 crèches, lesuur geven aan een high schoolklas, een bedrijfsplan maken voor een soort buurthuis/ mobile kliniek. De kippenfarm ligt even stil ze zijn in onderhandeling over de noodzaak van een goed bedrijfsplan.

Eind van de dag mocht ik mee op een game drive met het onderzoek team. Het doel van deze gamedrive was op zoek naar de neushoorns. In het Thanda gebied leven zo’n 42 neushoorns waarvan 7 zwarte. Deze drive was genieten van de omgeving hier en uitkijken naar sporen van de neushoorns. Uiteindelijk vonden we een groep van 7 witte neushoorn. Het researchteam schreef de nodige informatie op o.a. probeerde we ze te identificeren aan hun oren. Een man van de APU (anti poaching unit) nam 2 vrijwilligers mee te voet om dichterbij te komen. Dit is gaaf kan ik je vertellen en hopelijk mag ik dit ook doen over een paar weken. Zie je me al lopen achter iemand om dichterbij de leeuwen te komen en ze te identificeren. Ik heb er nu al zin in:)
Thuis gekomen wilde ik even douchen maar er bleek geen water te zijn dit gebeurt wel werd mij verteld en kan 1 of 2 dagen duren. Aha, wees dus dankbaar als er een pisstraaltje is was mijn conclusie.

Dinsdag
Vandaag ging ik samen met Cassandra (community coördinator), Lisa (kamergenoot), Sara (uit Amerika), Clara en Hanna (uit Zweden) en Sbu (Zoeloe man) naar een crèche.
Op een high school deden we ‘middags het eerste lesuur namens AI (African impact). Vorige week hadden de studenten de huiswerkopdracht gekregen om iets over henzelf op te schrijven en vandaag moesten ze voor de klas zichzelf introduceren (evt. voorlezen wat ze geschreven hadden). Thuis gekomen hebben we alle verhalen gelezen, dit was indrukwekkend. Vele schreven over hun arme achtergrond en thuissituatie maar ook dat ze trots zijn op zichzelf. 1 meisje vertelde dat ze geen ouders meer had en leefde bij haar oma. Maar ook over hun toekomstdromen; school afmaken, een bedrijf beginnen, politieagent, verpleegkundige of dokter willen worden. Vele schreven dat ze iets terug willen doen voor hun dorp of familie.
Nog steeds geen water vandaag ik heb mijn handen zondagavond voor het laatst gewassen. De wc zat vol en met water uit het zwembad moesten we proberen het door te spoelen. Ik kan jullie vertellen dat leven zonder water voor mij een grote uitdaging was. Mijn haar was een puisbol, probeerde toiletgang tot een minimum te beperken en gebruikte dethol doekjes om me een beetje op te frissen.

Woensdag
Hoera er zit wat water in de kraan maar ik had geen tijd om te douchen.
Lange rit gereden om bij een lagere school te komen. De lange rit kwam omdat 2 wegen waren afgesloten i.v.m. regenval vorige week. Het mooie aan de rit was dat we een zwarte neushoorn tegenkwamen. Bij de school aangekomen werden we verwelkomd door een vriendelijke juf iedereen kreeg een big hug. We deden een les voor de jongste klas over neushoorns. Daarna een “les” over tandenpoetsen. Een Duitse vrijwilliger had dit voorbereid hilarisch want de manier van tandenpoetsen was primitief. De kinderen moesten erg lachen toen voor werd gedaan hoe je moet spoelen en uitspugen.
Tijdens en na het eten heerlijk een rosé tje gedronken. In een gesprek over het water kon ik het niet laten om een paar jonge verwende tutjes die erg op hun uiterlijk zijn en bang voor alles wat vies, even op de kast te jagen. Ik vertelde dat ik het wel best vind om niet te douchen, dat ik vanavond ook zonder douche weer in bed stap en ik de uitdaging wel aan wil gaan om 6 weken niet te douchen. Ze vonden mij maar goor en vreemd en bleven vragen of ik meende wat ik zei.
Beste lezers hopelijk kennen jullie mij beter en weet je dat ik onder een heerlijk pisstraaltje heb gestaan die avond:)

Donderdag
In de mama Grace crèche kwamen mijn ervaring van Kenia goed van pas. Zo heb ik 1,2, make a cirkel 3,4 a big cirkel kunnen introduceren. In de kring mochten de kids veel geluid maken en bij 3 klappen heel snel heel stil zijn. De vrijwillige moeders (leraren) waren verbaasd dat het lukte.
Er is een meisje (Sepeweh of zo iets is haar naam) in deze crèche, dat mogelijk verstandelijk gehandicapt is. Ik vraag het me nog af maar vandaag heb ik haar geobserveerd en met haar geprobeerd te spelen.
De moeders weten niet echt raad met dit meisje en laten haar gewoon maar gaan.
In de middag samen met een aantal vrouwen uit het dorp in de dorpstuin gewerkt. In dit dorpje zijn zo’n 30 vrouwen actief als vrijwilliger in de tuin, crèche en kippenboerderij. Mama Grace is een van hen en werkte ook mee in de tuin die middag. We hebben een heel stuk land van gras ontdaan. Af en toe hoorde je iemand gillen vanwege een sprinkhaan, spin of schorpioen.
Eind van de middag had Cassandra speciaal voor ons team een game drive geregeld. Sbu was onze gids en chauffeur. Onderweg een lekkere regenbui gehad, gratis douche van de dag. Een witte neushoorn moeder met kalf heel dicht bij de jeep gehad en 4 leeuwen (2 jonkies van 8 maanden) gezien.

Vrijdag
Was qua werk ongeveer het zelfde als donderdag. Met de kinderen in de crèche de maanden van het jaar en dagen van de week geoefend. En ze hebben een kleurplaat gemaakt van een Nederlandse molen.
Eind van de middag vertrokken naar St Lucia voor het weekend.

Misschien morgen nog een klein stukje hierover en anders hopelijk volgend weekend. In de bush is geen internet. Wel heeft mijn telefoon soms op een paar plekjes ontvangst. Voor wie het nog niet weet en me een keer wil smsen mijn nummer is 0027763007933.

Liefs,
Miran