Beste week in de bush

Hallo allemaal,

Het is weer enige tijd geleden dat we iets op ons blog hebben geschreven. We waren gebleven bij de laatste week in de bush. Tijdens onze vakantie die daarop volgde konden we wel wat schrijven maar hebbben we eerst genoten van de wijnJ. We kunnen jullie vertellen als je 6 weken droog staat en de tap gaat open dan is schrijven er even niet bij.
Nu even terug in de tijd, de laatste week in Naboisho.

Zondag 28 november
Een relaxedag waarop we onze was gedaan hebben en genoten van de zon. ‘S avonds gekookt en met dat we aan tafel wilde viel het stroom uit dus werd het een dinner bij kaarslicht. Na het eten hebben Sammy en Dickson het kampvuur aangestoken en hebben we gesproken over het leven van de Masai. Bij ons was er nog een brandende vraag over de tradities rondom overlijden en begraven. Sammy, Dickson en Hansom (een knappe jonge man waarvan de naam te moeilijk is om te onthouden dus wij noemde hem Hansom) werden even stil toen we vertelde over de grafsteen die we in de jeep wilde meenemen. Zij vroegen ons of het dichtbij een boma (familie village) lag. Normaal gesproken wordt iemand net buiten de boma begraven en ligt daar een collectie stenen. Na een hoop geklets over van alles en nog wat hoorde we ineens een impala voor een lange tijd een noodkreet maken. Wij dachten hij wordt gedood door een leeuw maar Sammy vertelde dat het een luipaard was. Een luipaard grijpt zijn prooi en houdt vast ipv het gelijk te doden. Kort erna hoorde we een groep hyena’s pratenJ. Wat bleek de hyena’s zijn er met de prooi vandoor gegaan. Het was fantastisch om deze spannende geluidsfilm te horen.

Maandagochtend hebben we gewerkt in de tree nursery (boomkwekerij). Hier hebben we een overkapping gemaakt voor de jonge boompjes. Dit was weer hard graven maar dit keer met publiek. Vele bavianen zaten vlakbij en wilde een poging doen om ons afval te ontleden. Deze week zijn de studenten van KGS er weer en moeten we ons voorbereiden op 3 lessen. Hiermee hebben we deze middag een start gemaakt. Voordat Max wegging heeft hij zijn boompje geplant. Dit is een traditie waarneer een vrijwilliger weggaat. Het idee hierachter is dat je symbolisch iets achterlaat en de natuur een handje helpt. Door de staff wordt op een uitgekozen plek een gat gegraven. Hierin plant je een jong boompje vanuit eigen kwekerij. Benodigdheden; aarde, olifantenpoep, boomschors, stenen, gras, lange takken en water. Rondom het boompje meng je de aarde met olifantenpoep. Dit dek je af met gras en boomschors, vervolgens maak je een cirkel van stenen eromheen en maak je van de takken een wigwam ter bescherming. In de plant ceremonie spreek je een wens uit voor jou boom op het moment dat je het water geeft.

Dinsdagochtend zijn we vroeg de bush ingegaan om per kilometer de dieren te tellen. Na de eerste 15 km gingen we terug voor de brunch en hebben we afscheid genomen van Danson. Hij was deze week vrij en we zouden hem niet meer zien. Hierna gingen we verder met de laatste 10 km tellen. Tijdens het tellen kreeg Sammy een telefoontje, er was een cheetah met 5 jongen gespot. Het tellen ging voor 3 km in een noodtempo. Gelukkig waren er weinig gnoes! We hadden geluk, de cheetahs liepen er nog. Prachtig om te zien hoe mams uitkijkt voor gevaar en hoe de jongen al spelend met haar meelopen. ‘S avonds big cat monitoring welke uiteindelijk een bird monitoring werd. We hebben veel mooie vogels gezien maar geen katachtigen. Dickson was erbij en zijn passie ligt bij vogels, door zijn enthosiasme ga je nog fanatieker met je verrekijker op zoek naar vogels.

Woensdagochtend hebben we les gegeven aan de KGS studenten. De les was een vervolg op het maken van je eigen CV. De studenten zijn soms wat te bescheiden om zelf hulp te vragen maar als je een op een vraagt kan ik je helpen dan willen ze dit maar al te graag. Ook de computervaardigheden zijn beperkt dus we hebben de studenten geholpen met het netjes afmaken van de CV. Tijdens de lunch kregen we te horen dat de studenten een speciale avond hadden mbt world AIDS day en we werden hiervoor uitgenodigd. Aan ons werd de vraag gesteld om een dans of een lied als bijdrage voor te bereiden. De studenten hadden ook een opdracht gekregen.
Tsja en daar zit je dan met 4 vrijwilligers die niet kunnen zingen en dansen. Aangezien Bianca niet alleen wilde dansen:) moesten we wel gaan voor een lied. Miran is niet voor 1 gat te vangen dus kwam met het idee om iedereen mee te laten doen (Staan we tenminste niet alleen voor lul). Het nummer “We are the world” van Bianca haar Ipod werd vaak gedraaid, wij werden er een beetje simpel van maar Dickson vond het helemaal geweldig. Aangezien dit nummer in 1985 voor het leed in Afrika is gemaakt vonden we dit wel een toepasselijk lied. We hebben de tekst uitgeprint zodat iedereen ook echt mee kon doen. Nadat we snel wat hadden gegeten gingen we naar het les lokaal waar iedereen zat. Eerst werd er een voorlichting gegeven over HIV/AIDS.
Dit was wel apart. Zit je tussen een groep van ong 40 mannen die op het moment dat je over het gedeelte van sex begint, beginnen te lachen en typisch mannen gedrag laten zien. Wat voor ons wel een schok was, is de ondergeschikte rol van de vrouw en dat ze soms nog steeds worden besneden. Op een gegeven moment stelde iemand de vraag “Waarom een condoom gebruiken als die maar voor 99,9% veilig is?”
De studenten waren aan de beurt om hun opdracht te presenteren maar ze hadden niets voorbereid. Dus stonden we daar met ons liedje:). Gelukkig hadden we boxjes en de Ipod mee. Miran heeft eerst iets verteld waarom we dit nummer gekozen hebben. Op een gegeven moment viel er een bijzondere stilte. We zijn immers met elkaar verantwoordelijk voor onze toekomst en die van onze kinderen.
We deelde de song tekst uit en hebben eerst het nummer beluisterd. Het mooie was dat iedereen gelijk al probeerde mee te zingen. Cath vroeg iedereen in een kring te gaan staan en zo hebben we dit nummer gezongen. Het was een groot succes en bijzonder gevoel van saamhorigheid, wat we van te voren niet hadden verwacht.

Donderdagochtend zijn we begonnen met een les bij KGS. In groepjes van 3 deden we een rollenspel om te oefenen als gids. Iedereen kreeg een fotokaart met een dier erop waarover zo onvoorbereid als gids iets over moesten vertellen tegen de toerist. De derde persoon in het groepje was observator en alle rollen werden door iedereen 1 keer gedaan. Na het uitvoeren van de opdracht werd er feedback gegeven. Als afsluiting verdeelde we de klas in 2 groepen. Elke groep kreeg de helft van alle foto kaarten en alle dieren, kenmerken, leefgebieden, etc werden besproken. Dit om samen onze kennis te delen. Het was erg leuk om te zien hoe enthousiast ze waren over de foto’s en hoe ze samen zich verdiepten in alle beesten. Het rollenspel was een uitdaging, sommige waren verlegen en anderen verzonnen een verhaal. Door er achteraf over te praten werd het erg leerzaam. Je zag dat ze het advies meenamen in de volgende ronde.
Hierna zijn we met de generaal van de scouts naar het neushoorn opvangcentrum geweest. Dit is in een ander gebied ongeveer 2 uur rijden vanuit Naboisho. We maakte een tussenstop in Aitong waar we afscheid moesten nemen van Dickson. Hier zagen we onverwachts Danson weer even. In het neushoorn opvangcentrum leven 6 neushoorns waarvan 1 mannetje. Ze worden hier opgevangen uit bescherming voor stropers. De verzorgers daar lopen de hele dag met de neushoorns in hun leefgebied. ‘S avonds zitten ze in een groot nachtverblijf m.u.v het mannetje, die wil liever buiten blijven. Doordat ze gewend zijn aan mensen konden we op ong 6 meter afstand bij de neushoorns staan. Dit is heel apart om zo tussen de neushoorns te staan. Op de terugweg zagen we vlakbij de boma’s een dode olifant liggen die al grotendeels opgegeten en vergaan was. Het skelet was nog compleet. De geur willen we jullie besparen maar het weerhield ons niet om er naar te kijken en foto’s te maken.

Vrijdagochtend hadden we de halve klas, in deze les hebben we een ander soort rollenspel gedaan. Dit keer ging het om hoe je omgaat met verschillende toeristen. Elke groep onderandere steeds uit 3 toeristen die met elkaar een type toerist speelde. De gids kende de toeristen nog niet en moest daarop inspelen. Wat leuk was om te zien was dat vele graag de rol van onbeschofte en grove toerist wilde spelen. Dit maakte het voor de gids niet makelijk maar was een goede en waardevolle oefening. We sloten de les af met het spel taboe waarbij we gebruik maakte van de fotokaarten.
‘S middag hadden we een les bijgewoond die werd gegeven door Peterson. Het vak was mammologie en was erg interresant en pittig.
Rond 5 uur gingen we op zoek naar de katachtigen. We hadden geluk, we zagen een troep leeuwen. Tijdens het foto’s maken en in kaart brengen om welke leeuwen het ging stond de motor van de jeep uit. Langzaam werd het donker en wilde we een andere plek zoeken om te eten. De jeep startte niet, geen licht, geen toeter, geen zaklamp bij ons alleen een lamp die je onder de motorkap aan moet sluiten. Dit was geen veilige optie dus werd het wachten en in de jeep een hapje eten. Sommige leeuwen kwamen verassend dichtbij. Op een moment dachten we dat een leeuw voorop de moterkap wilde springen. Cath en Miran stonden klaar om het dak voorin de jeep snel dicht te trekken. Het duurde erg lang en doordat er weinig sterren waren zagen we bijna niets. Het enige wat we hadden was de flitser van een camera. Uiteindelijk is er een bushcollega gebeld om een lamp te brengen. Met een lamp in de handen bleek dat in de jeep blijven een goede keuze was want op nog geen 20 meter lag een leeuwin. Nadat de auto weer gestart was gingen we verder en zagen we de leeuwen nog een keer. De leeuwen lagen al in een soort opstelling om de jacht in te zetten. We lieten de leeuwen met rust zodat ze konden jagen. Dit was een perfecte laatste rit in de bush.

Zaterdag hebben we de zelfde les gedaan als vrijdag met de andere helft van de studenten. Ook dit was een gave ochtend. ‘S middags hebben we een les bijgewoond die gegeven werd door Mike. Het vak was ….;) vergeten maar het ging over de veren van de vogels. Erg interresant! Na twee lessen bijgewoond te hebben zijn we tot de conclussie gekomen dat het niveau van de opleiding best hoog is.
‘S avond heerlijk genoten van ons dinner bij het kampvuur.
Zondagochtend na een heerlijk uitgebreid ontbijt zijn we naar de school gegaan. Hier hebben we nog de laatste foto’s gemaakt en afscheid genomen van alle studenten. Als bedankje en waardering kregen we een sieraad gemaakt door familie van de studenten. We hoorde dat dit niet een gewoonte is en dit maakte het afscheid nog specialer.
Terug bij ons huis was het tijd om ons boompje te planten. De gekozen plek voor de bomen was uniek. Samen met Jasmin gingen we onze boom planten. Tijdens het water geven hoor je een wens uit te spreken voor je boom. Miran gaf haar boom de tip als de zebra’s te veel van je eten mag je gaan praten als een gnoe:)
Na deze ceremonie gooide we de tassen in de jeep en reden we naar de plek waar we opgepikt werden. Hier namen we afscheid van Sammy en Cath en zette we onze reis voort naar Limuru.

Tot morgen!
Liefs, Bianc en Miran