Van gat naar gaatje:-)

Maandagochtend onze visum verlengen. De route was ons verteld en zowaar toen we aan vriendelijke mensen wilde vragen waar we moesten zijn werden we naar binnen uitgenodigd en bleken we al bij het goede adres te zijn. Advies vooraf was; noem niet dat je vrijwilligerswerk doet maar op vakantie bent. Toen de bewuste vraag kwam keek Bianc even weg en zei Miran "O on a holiday" De volgende vraag was waar we verbleven "at Pakachere on this moment". Toen de man zei "I didn't saw you there?" Kwam er heel gevat uit "Oh I'm not always arround". Kort erna werd excuus gemaakt want de formulieren waren op. Je lacht je slap want er werd blanco papier en carbonpapier gepakt en twee ambtenaren gingen een heel formulier over zitten schrijven. We zaten dus bij de Malawiaanse Multikopie:) We gingen weg met twee maanden verlenging van onze visum en 10.000 MKW lichter.

Rond half 12 reden we weg bij Pakachere op naar ons nieuwe onderkomen. De weg erheen is van stadje naar een uitgestrekt mooi gebied. Bergen aan alle kanten en grote open vlaktes waar veel landbouwgrond is. Bij aankomst.. tsja....eerst inspectie van de wc en ja woorden schieten te kort maar de titel zegt hopelijk genoeg. We wonen bij Lisse een vrouw (gokje ongeveer half 50) die op zichzelf is en de hele dag naar een radio uit jaar 0 luistert. De radio gaat overal mee naar toe. Eerste uur best gezellig maar inmiddels word je er wel een beetje simpel van, de Malawiaanse Ruud de Wild. Het fragment wat leuk is dat mensen bellen en je hoort Ruud dan steeds zeggen "hallo?" Wij hebben samen soms hard op een conversatie met alleen het woord "HALLO?" Ach beste lezers dit is van die humor waar je bij moet zijn:)
Na de lunch zijn we met Lewis (project coördinator) naar het buurtcentrum geweest. Hier werden we al zingend ontvangen waarna een kennismakings rondje volgde. Veel mensen en teveel moeilijke namen:) De vragen die aan ons werden gesteld zijn; hoe oud ben je, ben je getrouwd, heb je kinderen en ga je naar de kerk. Op onze antwoorden werd natuurlijk gelachen. We nuttigde met zijn allen een "verse" gort droge bol en warme cola waarvan de fles al jaren uit de handel is.
In ons onderkomen onze tassen geordend en even stil alles tot ons door laten dringen.

Dinsdagochtend hebben we kennis gemaakt met de verschillende vrijwilligers groepen. Klein zijsprongetje: Het project "Mawa" bestaat uit een buurtcentrum waar de volgende groepen actief zijn. The youth club, dit is een groep jonge lui die verschillende praktische werkzaamheden verrichten voor mensen die hulp nodig hebben. Zoals een wc of douche bouwen. The support group, dit is een groep vrouwen waarvan de meeste HIV of Aids hebben. Deze vrouwen helpen in de community families waarin een of meerdere mensen HIV of Aids hebben. Hun hulp bestaat uit huishoudelijke werkzaamheden en het motiveren om positief te blijven en gezond te leven.
The parents of disabled group, Dit zijn ouders die een gehandicapt kind hebben. Zij helpen families met een gehandicapt familielid. Daarnaast bestaat er nog het ondersteunen van 2 peuterspeelzalen, Home based care voor oudere en/of zieke mensen en naaiclub.
Bij het kennismaken viel ons op dat er veel gesproken wordt wat er behaald is met sponsor geld.
Met uitzondering van the support group en the parents of disabled group. Hierbij merk je dat hun leven meer inhoud dan alleen geld. Er voor elkaar zijn en het zware werk uit handen nemen is hun motto.
's Middags zaten we om 13.00 uur klaar om naar Zomba town te gaan maar werden pas om 15.00 uur opgehaald. In Zomba hebben we ons aangegeven bij de politie (registreren voor geval van nood). Dit was boeiend zonder boeien! We hebben wat boodschappen gehaald, waaronder chocola om ons gemoedstoestand op te beuren. Op een lokaal marktje hebben we nieuwe Lappa (hier uitgesproken "Rappa") gehaald en zijn we weer terug gegaan naar ons verblijf.
De avonden liggen we tegen 20.00 uur op bed omdat ons lichaam niet meer normaal kan zitten op de grond en we in de middle of nowhere zitten.

Woensdagochtend zijn we naar een van de peuterspeelzalen gegaan. Dit was 3 kwartier wandelen maar gelukkig zonder punishment hill. Toen we aankwamen rende twee kinderen weg omdat ze bang zijn voor Azungus (Blanke). Het gebouw waar de overgebleven kinderen in zaten kun je beschrijven als palen met een rieten dak. Iedereen zit op een bamboemat en de les gaat beginnen. Juf zegt "one", de kinderen zeggen "one". Hetzelfde bij 1 t/m 10, maanden van het jaar en dagen van de week. Al gauw moesten de Azungus om de beurten voor het groepje staan om de les over te nemen. Miran ging op ooghoogte gehurkt zitten en gaf op een leuke speelse manier les. Bianc werd gered door een lichamelijk gehandicapt meisje. Dit meisje kreeg 1 op 1 les van Bianc. Gaande weg de ochtend zagen we dat het meisje slimmer was dan ze oogt. Met onze twee woorden Chichewa en haar twee woorden Engels begrepen we dat ze met alle spelletjes mee wilde doen. Het meisje had geen controle over haar spieren en kon alleen zitten. Met behulp van Bianc als tilzak en Miran die haar bij de les betrok had zij een actieve en leuke ochtend. Zo kon zij meedoen met o.a. "Simon says" en touwtje springen.
Eind van de middag gingen we met the support group op bezoek bij twee families. De eerste familie was een grootmoeder met een klein kind die HIV besmet is. Daar hebben we het erf geveegd en de afwas gedaan. Tweede familie was bij een jongetje die net uit het ziekenhuis was en waar we in de tuin voorbereidend werk hebben gedaan zodat zij kunnen zaaien zodra de regen valt. En prompt, de regen viel. In onze ogen met bakken uit de hemel maar voor de mensen hier niet voldoende. We waren met een groep vrouwen van bij elkaar 14 en gingen in het huis schuilen. Er werd een bamboemat op de grond gelegd waar wij vervolgens met zijn allen op gingen zitten. Na de regenbui hebben we het werk afgemaakt en zijn we weer terug gegaan. Kort na aankomst kwam het nog een keer met bakken uit de lucht.
's Avonds hebben we een aantal kaartspellen gedaan maar al gauw ging het licht achter onze ogen uit.

Donderdagochtend zijn we naar de andere peuterspeelzaal gegaan. Dit is in het buurtcentrum zelf. Het eerste half uur hebben we moeten wachten op de sleutel van het lokaal. Na het vegen van het klaslokaal ging iedereen naar binnen behalve de juf. Miran dacht "ik begin vast met ochtend gym".
Ze riep dit ook in het Nederlands en de kinderen deden haar bewegingen enthousiast mee. Bianc lag in een deuk dat ze daar in het Nederlands een beetje gek liep te doen.
Al gauw kwam de juf en begon de les, wat ze actief, kindvriendelijk en enthousiast deed. Zelfs de kleintjes van twee jaar leerde zij met veel geduld op Afrikaanse manier o.a. het alfabet.
De ochtend eindigde met een speelkwartier en het meegebrachte eten nuttigen. Twee kinderen hadden soort maismeel water (erg voedzaam drinken hier) in een oude fles afwasmiddel. Heerlijk met zo'n handig drinktuitje, nadeel was deze kinderen bliezen daarna bellen:) Het is nog een uitdaging om een kind van twee bij een Azungu te krijgen. Vandaag hadden we geen huilende of wegrennende kinderen.
s'Middags na de lunch (trouwens was dit de enige lunch zonder een rauwe wortel naast je bord) gingen we met de youth group op pad. De verzamelplaats was het buurtcentrum, hier zaten we wat te kletsen tot iemand riep "Let's go!" Niet wetende wat we gingen doen liepen we door de uitgestrekte velden die modderig en glad zijn van de gevallen regen. Onderweg kregen we soort van bijlen in ons handen gedrukt en tjsa dan weet je het al ons favoriete tuinieren. Inderdaad in de middel of nowhere gingen we een stuk land bewerken. Al snel bleken de slippers erg onhandig te zijn en dus gingen ze uit. Kort daarna hadden we gratis schoenen van klei. We kunnen jullie vertellen dat de klei erg handig is tegen de mieren, spinnen, krekels en torren. Maar je kan er ook flink mee onderuit gaan..... wat jullie nu hopen maar lekker niet gebeurt is. Het contact met de jongeren voelde in het begin afstandelijk (zij praten alleen chichewa tegen elkaar en een twee woord commando naar ons). Gaandeweg het spitten en onkruid trekken kwamen de grappen, praatjes, liedjes en ontstond er een leuke samenwerking. Het onderlinge macho gedrag sloeg om naar het schoonmaken van onze slippers, voeten en het wegplukken van kleine stekeltjes van onze kleding. Grapje, een van de jongens plukte in zijn onschuld of Malawiaanse gewoonte de stekeltjes van de borst bij Bianc. Bianc schrok en zei "I can do it here;)" Onderweg kregen we een heerlijke bui op ons pet. Gelukkig was dit vlakbij ons huis en volgens goed gebruik laat je je gasten dan schuilen. Zo stonden we met een mannetje of 10 onder een heel klein afdakje voor ons huis. Hier bleven ze ons allerlei woorden in Chichewa leren waaronder cleaning / wassen om dit uit te leggen gebruikte een van de jongens zijn waslapjes en deed hiermee Miran haar nek. Miran was niet gewassen maar gescrubt.
Lewis kwam langs en heeft samen met ons het weekschema voor volgende week gemaakt.

Liefs,
Bianc & Miran