Punnishment or blessing?

Lieve allemaal,

Er is inmiddels weer een weekje voorbij. Dus de hoogste tijd om jullie vanaf vorige week zondag weer even mee te laten genieten.
Zondagochtend vroeg vanuit Pakachere naar Bwalo, we hadden om 8 uur afgesproken om met Frank mee te gaan naar zijn kerk. Wij haasten maar Frank stond nog heerlijk onder de douche om 8 uur. We hoorde van Chicco dat Bruno was terug gekomen. Bruno had een excuus brief geschreven aan Rodgers en dit zou maandag in de meeting besproken worden.
Onderweg naar de kerk werden we wat opgejut door Frank, we moesten doorlopen:) In de kerk was het even wachten want door de azungus werd in heel Malawi een tolk gezocht. Wel prettig want zo konden we iets volgen van deze zeer traditioneel behoudende kerkdienst. Het was geen dienst waarin veel te zien viel en uitbundige zang en dans. In de zaal vormden een aantal mensen het koor. In de dienst werd Frank verzocht te gaan staan en de dominee bedankte hem voor het uitnodigen van gasten.... vervolgens je raad het al, moesten wij staan. Gelukkig ook met Aubrey en 2 andere Bwalo boys. Na de dienst buiten wat handjes schudden en in ons beste Chichewa mensen gedag zeggen. Onderweg met de jongens een heerlijke lolly gekocht en volgens hun traditie tik je je half afgelikte lolly tegen die van de ander en zeg je "cheers". Dus zo deden we gezellig mee! Bianc had nog niet gelikt aan haar lolly na de proost was deze wel lekker nat:) De boys trokken ons "the punnishment hill" op hierdoor sneller boven maar nog steeds ademloos.
Na de heerlijke lunch bij Willard gingen we op huis bezoek en ja weer die "punnishment hill". Aangekomen bij de familie van Pido (een Bwalo boys) was het wachten op vader en stiefmoeder. In de tussentijd zagen we een mooie zeldzame plant genaamd Indian hemp ofwel wietplant. Door de kinderen werd ons verteld dat moeder bij de villagebank was. Uiteindelijk kwam ze helaas zonder vader. Opnieuw een afspraak gemaakt want we wilden een gesprek met beide.
Even een klein zij stapje over de villagebank, dit is een groep van max 20 vrouwen die geld inleggen wat door een of meerdere vrouwen uit de groep geleend wordt. Met dit geleende geld starten ze een bedrijfje en in een aantal maanden betalen zij dit terug met rente, wat verdeeld wordt onder alle deelnemers.
s'Avonds zouden wij koken voor Willard en James. Dit koken ging op zijn Hollands we belde pakachere (ofwel de spareribslijn, turk, of pizzaria) en konden met de warmhoud pannen komen om het eten naar huis te begeleiden. Aangekomen tafel gedekt, kaarsjes aan en aan Willard en James de eer om de pannen te openen en op te scheppen. Heerlijk samen getafelt.

Maandag begonnen we met de meeting welke kort was (GELUKKIG). Over Bruno werd door Rodgers weinig tot niets meer gezegd dan we al wisten. Conclusie was hij woont hier weer. Na de meeting gingen we met Rodgers mee naar kantoor om daar wat af te maken achter een pc uit jaar 0. Deze reis begon wandelend maar toen Bwalo Centre buiten beeld was zei Rodgers "lets take a taxi". Hierdoor geen punnishment hill maar een punnishment taxi. Bianc haar beleving was; ik zat met 4 personen op de achterbank gepropt. Ik zat op schoot bij Miran en Rodgers. Halverwege stopte de taxi en stapte Rodgers uit om voorin te gaan zitten en kwamen er nieuwe mensen bij. Ik ben weer bij miran op schoot beland toen ik haar aankeek zag ik een Afrikaan onder haar oksel schuilen:)
Miran haar beleving was alsvolgt; Ik stapte in een taxi en omdat mijn kont iets breder is krijg je hier altijd gratis iemand op schoot, gelukig was dit Bianc. Opeens stopt de taxi en ik dacht we zijn er. Ik laat rustig alle mensen die op en om mij heen zaten uitstappen en wilde zelf ook uitstappen. Voordat ik maar iets kon bewegen had ik weer iemand op schoot en aan beide zeiden naast me. Dit ging in zo'n turbo tempo dat ik niet helemaal normaal en netjes zat, een arm zat zo dat ik alleen maar achter op mijn eigen hoofd kon krabben. Kijk ik Bianc aan en die begint vervolgens alleen maar te lachen. Haha er er zit een Malawiaan onder je oksel. Waarop ik dacht nee hoor ik heb me al lange tijd niet geschoren:) Dit is een van de vele, maffe, zweterige, grappige, idiote, benauwde ritten die we hier wekelijks maken.
Eenmaal op kantoor hebben we op de pc uit jaar 0, het concept met de richtlijnen afgemaakt. Daarna hebben we dit laten uitprinten in het shop 1 en laten kopiëren bij shop 2. Toen was de ochtend alweer voorbij.
's Middags hebben we samen met de lokale vrijwilligers het concept doorgenomen en aangevuld met hun informatie. De kinderen waren druk bezig met houtbewerken en nadat wij klaar waren gingen wij helpen.

Dinsdag was het Moederdag hier waardoor de jongens niet naar school hoefden. We hadden beloofd om naar het voetbal veld te gaan om tegen kinderen uit een drop in centre te gaan spelen. Helaas zijn zij niet komen opdagen waardoor van voetballen geen sprake was omdat we met te weinig mensen waren. Gelukkig is Miran een kei in spelletjes bedenken en hebben we Panga (poorten) gespeeld. Dit konden onze voeten eigenlijk niet hebben maar als je die enthousiaste koppen ziet, ga je op z'n Malawiaans mee doen dus slippers uit en gaan met die banaan!
Na de lunch hebben we weer geholpen met het houtbewerken. Inmiddels zijn er twee bedden af en waren ze bezig met een schoenenkast die besteld was. Ook heeft Pakachere een kast besteld en Willard een snijplank. We hopen dat ze goed kunnen budgetteren dan worden ze nog een goed lopend bedrijf.
Dinsdag avond hadden we een gezellige avond bij het huis. We hadden weer even electriciteit en hebben we de Ipod aangesloten op twee gare boxjes (een subwoofer en het centre boxje). Het rook een beetje branderig maar we hebben even genoten van muziek. Willard stond uitbundig te dansen in de keuken en James stond al lachend zijn dansje te doen.

Woensdag ochtend zijn we samen met Aubrey naar de vader van Pido gegaan bij de markt waar hij een kraam heeft met varkensvlees. Omdat we zondag twijfelde of stiefmoeder de gemaakte afspraak wel had doorgegeven aan vader wilde wij hem persoonlijk laten weten dat er 's middags een afspraak stond. Vader was geïnformeerd door stiefmoeder en zei lachend "Tionanna masana" (tot vanmiddag). Om 13.00 waren we bij het huis van vader en stiefmoeder. Ze kwamen iets later en de kinderen trokken een bank naar buiten waar we op konden zitten. Aubrey ging eerst zitten en zakte er bijna doorheen. Dit keer ving Bianc de boodschap wel op en ging er voorzichtig naast zitten. Ze kwamen iets later en verontschuldigde zich. We hebben een goed gesprek gehad en hun kant van het verhaal gehoord. Ze zijn bereid om Pido weer in huis te nemen mits zijn gedrag positief is veranderd. Uit hun kant van het verhaal blijkt dat Pido al vanaf zijn 7de op straat leeft en in de tussenliggende periode is heeft hij daar twee jaar gewoond met onderbreking. Zij hebben hem 3 keer naar Familie gestuurd ver buiten de stad in de hoop dat zijn gedrag zou verbeteren. Dit is helaas nooit succesvol geweest en hebben zij de hoop een beetje opgegeven.
We hebben voorgesteld eerst een gesprek samen met Pido, vader en stiefmoeder te regelen om hierin afspraken en verwachtingen te bespreken, voordat we concreet een datum prikken dat Pido weer naar huis kan komen. Zo gezegd, zo gedaan. Afspraak nummer 3 stond gepland op vrijdagmiddag.
In de middag de boys geholpen tijdens de houtbewerking. Het is genieten om te zien hoe sommige met veel inzet bezig zijn met schuren en schaven. Wij ondersteunen door plankjes vast te houden en complimenten te geven. Tussendoor wordt er veel gelachen en grapjes gemaakt en lekker chillen op de trap van het Bwalo huis.

Donderdagochtend stond er op het schema "family tracing". Dit werd een gesprek over alle onmogelijkheden (ontbreken van informatie, te grote afstanden, geen toestemming om met de sociale dienst in gesprek te gaan, etc..) Kortom concreet konden we niets doen die ochtend aan het opsporen van families. Bianc ging ondertussen met Chicco naar school om Bruno in te schrijven. Bij school bleek de hoofdjuf er niet te zijn dus kom vrijdag maar terug. Al snel waren we weer thuis en hebben we rustig onze zooi vast ingepakt.
Het middagprogramma was voetballen maar aangekomen bij Bwalo Centre bleek Chicco een sms van Rodgers te hebben ontvangen of we een maandbudget voor Bwalo Centre op papier wilden zetten. Zodra je hiermee start weet iedereen heel goed wat er mist en nodig is om de boys een goed en gezond thuis te kunnen bieden. Al snel stonden er bedden, matrassen, lakens, eten, schoolkleding op een lijst. Bianc ging even kijken buiten bij de jongens en zag al snel dat persoonlijke aandacht en muziek nodig was om hun teleurstelling te doen vergeten. De vraag van Rodgers was een "comando" voor die dag maar ook een uitdaging omdat tot nu toe er elke keer bij hem toch wel gebedeld moet worden voor de noodzakelijke dingen zoals zeep en eten. In de hoop dat met een goedgekeurd budget en vragen en afhankelijk zijn van Rodgers iets afneemt voor de lokale medewerkers.
Thuis waren de voorbereidingen voor de hapjes bij de film avond al in volle gang. Willard heeft heerlijke sumosa's gemaakt voor iedereen.
Na het avondeten gingen we met alle hapjes en drankjes naar de boys en hebben een toffe avond gehad. Daar aangekomen waren zij nog aan het eten en al snel kregen we ook nshima en groente aangeboden. Gelukkig hadden we al ons buikje vol (uitleg niet nodig denken wij).
Rodgers bedankte ons en we kregen een armbandje als herinnering. Daarna barstte de speeches los in volgorde; Miran in het engels, Aubrey in het Nederlands zijn slot woord was "petje af voor jullie", Pido en Frank in Chichewa hun boodschap was bedankt een veilige reis en we zijn vrienden. De jongens hadden gekozen voor de lion king en ja dan wordt nog eens heel goed duidelijk dat het echt nog kinderen zijn. Kinderen die lachen; om pumba, die gekke vogel en schrikken van de hyena's. Kinderen die genieten (lees uit hun dak gaan) van Sobo ofwel ranja, sumosa en chips. Na de film gingen we met de lokale vrijwilligers stappen bij "G string". De taxi er heen was onbeschrijfelijk daar waar je door de weeks met 5 man zat zaten we nu met 7. Hier genoten van een babbel, drankje en dansje. Voor we het wisten ging de bar dicht en was het al bijna 5 uur.
Na 1,5 uur slaap onze tassen in de bus gezet want we gingen naar Pakachere. Vrijwilligers die naar huis gingen daar uitgezwaaid. In de middag zijn wij weer terug gegaan naar Bwalo voor de afspraak met Pido en zijn ouders. Aangekomen in Bwalo Centre bleek dat Pido niet naar school was gegaan maar naar het dorp. Samen met Aubrey en Wyness naar Pido zijn ouders. Pido heeft het weglopen niet van een vreemde want daar aangekomen bleken zowel zijn vader als stiefmoeder er niet te zijn. Iedereen zegt bereid te zijn maar vindt het moeilijk om de situatie onder ogen te komen. We denken dat Pido bang is en ouders de moed verloren zijn. In Bwalo Centre heeft Bianc samen met Aubrey en Wyness een rapport hiervan geschreven en Rodgers geïnformeerd. Rodgers advies was om naar de chief te gaan en zeggen dat zij het gezag van Bwalo ondermijnen. Deze actie voelt bij lokale vrijwilligers en ons niet helemaal prettig. Helaas stopt onze bijdrage hier Aubrey gaat maandag dit nogmaals bespreken met Rodgers. Miran was ondertussen met Frank en Jamykani die zowat in haar kropen, 800 foto's aan het bekijken. Deze jongens zijn erg geïnteresseerd in alles wat er op de foto's staat dus in en uitzoomen en van elkaar leren over vogels, nijlpaarden, gekke gezichten, mensen, etc..
Daarna hebben we ons afscheidscadeautje gegeven en gedag gezegd. Dit was voor hen en ons emotioneel maar gelukkig was het geen vaarwel maar tot snel. We hebben afgesproken nog een keer mee naar de kerk te gaan en Bwalo te bezoeken.
s'Avonds gezellig samen met Willard, James en Steve op de veranda gegeten. De mannen vonden het maar raar dat wij bij hun op de grond wilde eten ipv binnen aan tafel. Maar gezien zij afgelopen zondag bij ons binnen aan tafel zaten wilde we nu bij hun eten. De rest van de avond gezellig gekletst met elkaar vervolgens een lange nacht geslapen. De volgende dag heerlijk op zijn elf en dertigste alles gedaan. Miran had een actie die eigenlijk meer bij Bianc past. Willard vroeg met zijn sop handen of Miran de kraan even uit kon doen (de kraan zit 1,5 meter bij het stromende water vandaan). Perongeluk ging de kraan harder ipv zachter en stond Willard er recht voor en het spuitgat zit op kruishoogte. Miran kreeg een rood hoofd en Willard riep tegen Bianc die net van het gat kwam "Accident!".
Na het middaguur samen met James en Willard in de taxi naar de stad (uiteraard stapte er meer mensen bij in:)). In de stad tot snel gezegd want als we naar de kerk gaan drinken we bij hun s'middags koffie. Willard en James gingen window shoppen voor een nieuwe telefoon voor Willard (zijn telefoon heeft het helemaal begeven), wij gingen naar de bank, shoprite en uiteindelijk naar Pakachere.
'sAvonds gingen de telefoontjes en smsjes over en weer. Het eerste nieuws was dat Willard een telefoon heeft kunnen kopen mede dankzij ons bedankje. Vervolgens ontstaat er een getouwtrek dat wij moeten blijven bij Bwalo of dat James en Willard meegaan naar Mawa. Vroeg naar bed gegaan want ook zonder wekker ben je hier ook vroeg wakker.
Vandaag is het motto we doen niets en wat we doen is meegenomen. Lieve allemaal dit verhaal is dus mooi meegenomen:)

Heel veel liefs van ons en bedankt voor alle reacties op facebook en dit blog. Voor wie het nog niet weten, foto's bij dit blog plaatsen lukt tot nu toe nog niet maar op facebook staan er wel een paar. Met dank aan die handige multi telefoon van Bianc.

XXX