One two maka sakka, three four a big sakka!

Hallo Allemaal!

Hier zijn we eindelijk weer. We hadden dinsdag al een heel verhaal geschreven maar deze was weer niet goed gegaan. Dus we proberen het weer opnieuw!

Eerst willen we even de vraag beantwoorden welk beest er op Bianca haar hoofd landde.
Het was een soort krekel dat springt en vliegt. Van ongeveer 2,5 cm. Met voelsprieten van ongeveer 4 a 5 cm.

We waren gebleven bij Vrijdag 29 oktober. We gaan verder naar het weekend.
Het weekend zijn we rond en op Brackenhurst geweest. We hebben het terrein even verkend. Het is een prachtige omgeving. We zitten tussen de theeplantages in de bergen op 2 km hoogte. Miran was driftig bezig met proberen mooie vogels te fotograferen maar dat klinkt makkelijker dan het daadwerkelijk is. Zondag hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen en genoten van het zonnetje en het koude water.
Nu we het toch over Brackenhurst hebben zullen we er wat meer over vertellen.
Brackenhurst is een christelijk conferentie centrum waar mensen komen om conferenties bij te wonen. We zien regelmatig groepjes mensen over het gras rennen en dan stoppen om vervolgens hand in hand in een cirkel te staan.
Op het terrein staan verschillende gebouwtjes. Er is een koffieshop, een souverniers winkeltje, een klein kliniekje en verschillende blokken met kamers waar de gasten in kunnen verblijven. Wij hebben een eigen complex waar meerdere kamers zijn en gezamelijke ruimtes waar we eten en gezellig kunnen zitten.

Maandag konden we maar moeilijk opstaan maar toch waren we op tijd op Mukeu.
We hebben als eerst geassisteerd in de klas. De klas werd in groepjes verdeeld. En ieder nam een groepje voor zich om de lesstof te oefenen. Even een zijsprongetje over Mukeu. Omdat de kinderen verschillende niveaus van hun verstandelijke beperking hebben zijn er drie groepen gevormd. Je hebt de olifanten(laag niveau), giraffen(midden niveau) en de leeuwen(hoog niveau).
Weer even terug naar ons dag. Na de les gingen we naar het volgende onderdeel waar Miran een leuke spraakverwarring had. Margeret zei “we are going to PE. Bijna alle kinderen liepen de klas uit. Miran vroeg aan Margeret “are they going to the toilet?” “No their going to PE”. We begrepen elkaar niet helemaal maar Patrick kwam erbij, hij moest lachen en loste het probleem op. Miran leerde dat PE stond voor Physical Education (Lichamelijke beweging ofwel sporten) en to pee betekend plassen. Ach ja spraakverwarring komen hier vaker voor. Zo staan we op het veld en begint Mageret een liedje te zingen “1, 2 maka sakka, 3, 4, a big sakka” Is het Swahili (2de landtaal) of Kikuyu (locale taal) of engels? Het was engels en stond voor “1, 2, make a circle, 3, 4 a big circle.” Het klink erg grappig en met de zelfde uitspraak zingen wij het lekker meeJ In Nederland klinkt het als “We maken een kringetje van jongens en van meisjes..”
‘S Middags na de lunch kwam Charrity (coordinator African Impact) en zijn we samen met de leerkrachten in gesprek gegaan. Aan vrijwiligers wordt de vraag gesteld wat zij willen doen en bereiken in de periode dat je er werkt. Wij hebben bewust voor een andere insteek gekozen en wilde graag dat de leerkrachten aangaven waarmee en in wat wij hen kunnen ondersteunen. Als dit betekende de afwas doen of de kleding wassen, prima met alle liefde van de wereld. Zeker voor deze kinderen vinden wij het belangrijk dat niet met het komen en gaan van vrijwilliger steeds nieuwe plannen worden opgestart. Dit betekend voor de kids veranderingen in dagstructuur, omgeving, groepsindeling, benadering etc.. Het gesprek was erg leuk en een beetje vreemd voor de leerkrachten ze moesten lachen om het voorbeeld van de was. De vrijdag voor ons gesprek, zijn zij ingesprek geweest met de organisatie SEP. Dit is 1 van de 2 organisaties hier in Kenia die gespecialiceerd zijn in gehandicapten zorg. Zij willen de leerkrachten ondersteunen voor een langere periode dmv trainingen en advies. De globale terugkoppeling van dat gesprek klonk ons als muziek in de oren. Een voorbeeld hieruit is kinderen leren op verschillende wijze. De een door iets te zien of te ervaren de ander door te horen of het blijvend herhalen van bepaalde handelingen. Hier kun je de manier van lesgeven en de lesmaterialen op aanpassen.
Vanuit alle informatie hebben we gekeken wat wij kunnen betekenen in de komende twee weken. De eerste vraag was of we de tafels af wilden maken. De tafels zijn gedoneerd door een voormalig vrijwilliger. Op de tafels is een leeuw, olifant of giraffe geschilderd met daar omheen educatieve informatie wat bij het niveau van de kinderen aansluit. Bijvoorbeeld nummers, vormen, fruit soorten maar ook de landkaart van Kenia. De andere dingen die we gaan doen lezen jullie vanzelf.
‘S avonds heerlijk gerelaxed Bianca heeft lekker een film zitten kijken met andere vrijwilligers en Miran heeft gemaild met het thuisfront.

Dinsdag ochtend ging de wekker naar ons idee veel te vroeg maar fris en fruitig kwamen we aan bij Mukeu. Het frisse is naar vijf minuten weer weg maar de gezichtjes van de kinderen doet je dit heel snel vergeten. Onderweg hadden we fruit gekocht dit brachten we naar Sjo sjo en Ann. Ze waren hier erg blij mee. Een dag later hoorde we dat ze eigenlijk nooit fruit eten en ‘s avonds hier met ze allen van genoten hebben.
Op het moment dat we de klas inlopen wordt er gekletst, geknuffeld en al snel hangen ze om je nek. Vanmorgen ging het over kleuren, lichaamsdelen en hoe je je gezicht goed wast. In de bekende groepen werden op verschillende manieren de kleuren geoefend.Wij zaten ieder bij en groepje. Een kleur die Margeret benoemde was heel speciaal dit was de kleur “breu” Mageret benoemd de kleur en alle kinderen herhalen dit in koor “BREU”. Wij keken elkaar aan en lachte en riepen mee “bleu”. Aan het eind van de ochtend was Margeret door haar les heen en vroeg Miran een verhaal te vertellen. Met een verbaasd gezicht ging ze staan en vroeg “wat moet ik vertellen”. Ze hoorde de magische woorden, iets over dieren. En ze vertelde over de nijlpaard. Wat ze eten en waar ze leven. De kinderen keken geinterreseerd en waren stil. Zo leuk om te zien! Ze stelde ook vragen of de kinderen zelf wisten wat de nijlpaard eet en zowaar riep Jack(een van de kinderen) heel enthousiast “gras”!
Na het klasgebeuren zijn we gaan lunchen en zijn we bezig gegaan met de tafels. Het laatste uurtje hebben we buiten met de kinderen gespeeld. Bianca heeft gevoetbald met een aantal jongens en Miran heeft met Reisa (een van de nieuwe vrijwilligsters, ook Nederlands) gezongen, elastieken en handje klappen.
En daar kwam de bus alweer aan. Weer terug op Brackenhurst zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor de volgende dag. Op woensdag middag gaan alle vrijwilligers altijd naar Mukeu dus wij dachten daar maken we gebruik van en gaan aan de slag met het maken van het lesmateriaal. Dat zijn houten plankjes waarop cijfers en letter staan die met sensopatisch (voelbaar) materiaal zijn ingevuld. Na een heerlijk dinner zaten we buiten en kwam er een big smile op Miran haar gezicht. Ze liep naar iets toe, en ja hoor! Een termiet! Zij pakte die op en Bianca liep een stukje bij haar vandaan. Je weet maar nooit of Miran bedenkt om het naar Bianca te gooien. Gelukkig, ze was in een goede bui. Ze liet het alleen maar even zien aan Mark (vrijwilliger). Miran heeft beloofd geen beesten meer te gooien. Bianca blijJ maar blijft op haar hoede!

Voor nu is het weer even genoeg. Het is inmiddels bijna half 12 hier. Dus bedtijd voor ons.
We schrijven snel de rest van de week en avonturen.

Veel liefs en xje Miran en Bianca