Pat Dixson!
Door: Miran en Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca en Miranda
05 November 2010 | Kenia, Limuru
Hallo allemaal, daar zijn we weer!
We hebben eindelijk nadat het twee keer is mis gegaan een manier gevonden (hopen we) dat het in een keer goed gaat.J
Woensdag ochtend hebben we meegeholpen voedselpakketten te geven aan oudere mensen die zelf geen eten kunnen kopen.
Een vrouw van 78 jaar runt dit voedselprogramma. Pat Dixson is een geweldige vrouw! Zij is hier in Kenia geboren maar is van oorsprong engels. Zij heeft dit voedselprogramma 16 jaar geleden overgenomen van zweedse mensen die niet meer in Kenia mochten blijven.
Zij heeft drie grote sponsoren waar ze het voedsel voor 300 mensen kan bekostigen. Een pakket kost 4 dollar en hiervan kan een persoon 14 dagen van leven. Het pakket is zo opgebouwd dat de mensen drie verschillende maatlijden kunnen bereiden. Het verbaasde ons enorm dat een persoon 2 weken op 4 dollar kan leven en dat die mensen dit dus niet hebben. Ze wil heel graag voor meer mensen iets betekenen want buiten stonden nog ong 100 mensen te wachten in de hoop dat er nog iets overbleef.
Wij als vrijwilligers van African Impact staan verdeeld achter verschillende ingredienten.
Mensen lopen in een rij langs en wij stoppen ieder iets in de tas. Miran mocht een klont boter en een krantje en Bianca mocht 20 shilling (20 eurocent) geven zodat mensen daar verse groente van konden kopen. Het heeft veel indruk op ons gemaakt. Af en toe stond je met een brok in je keel. Op een gegeven moment te zingen en te dansen. Dit maakte de situatie iets minder zwaar. Op het laatst bleven er nog wat zakjes maismeel, bonen en rijst over. Er werd gekeken over hoeveel mensen dit verdeeld kon worden. Pat stond bij de deur en koos ong 40 mensen uit de menigte die naar binnen mochten om een zakje op te halen. Het lijkt ons verschrikkelijk moeilijk om de keuze te maken wie er wel of niet naar binnen mocht. Pat gaf zelf ook aan dat ze dit heel moeilijk vond.
Voor we weg gingen hebben we geld gedoneerd zodat ze met kerst wat extra’s voor de mensen kan halen. De extra dingen die ze wil proberen te regelen zijn; boullion blokjes, suiker, thee en melk.
Na de lunch zijn we met een aantal vrijwilligers naar Mukeu gegaan. Hier hebben we de kinderen opgeplitst in twee groepen. De ene groep ging buiten op het veld spelen met een aantal vrijwilligers en wij stonden met een aantal vrijwilligers en locale medewerkers binnen om samen met de kinderen het lesmateriaal te maken. We zaten verdeeld over 4 tafels. Ieder persoon zat met 2 kinderen aan tafel om ze te helpen met het maken van hun knutselwerk. Dit verliep allemaal goed en de kinderen vonden het leuk om te doen.
Ze lieten trots hun letter of cijfer zien!
Nadat we klaar waren gingen de vrijwilligers naar huis. Laura (vrijwilligster uit Australie), Miran en Bianca bleven achter om tot 21.00 uur te blijven zodat we konden meemaken hoe het daar gaat na schooltijd.
Dit was een geweldigen en leuke ervaring. Nu heb je eindelijk echt contact met Sjo Sjo, Ann en David. Petje af voor het werk wat zij doen. Ze verzorgen met z’n 3en 32 kinderen.
We vertelde Ann dat we een zak kleding meehadden van onze neefje en nichtjes die we aan de kinderen wilde geven. Ze verzamelde alle kinderen in het lokaal en iedereen moest gaan zitten. We pakte samen met Ann de zak uit en zij keek welk kind wat zou passen en riep een naam. Wij gaven dit aan de kinderen en die koppies, dat is …….. niet te beschrijven. We hadden voor ieder kind een kleding stuk dat de kinderen gelijk aandeden. Jared, Jiska, Brigitte en Chantal, ze zijn erg blij met jullie kleding!
We hadden voor Ann een jurk en voor Sjo Sjo een delfs blauw schort. Sjo Sjo ging helemaal uit haar dak. Ze stond de springen en te dansen en toen brak het feest los! Er werd gezongen en gedanst.
We hebben geholpen met het voorbereiden van het eten. We zaten in de keuken waar het vuurtje al aanstond en de pannen al op het vuur stonden. We rookte zowat de keuken uit zoveel rook komt hier altijd vanaf. Maar we hebben ons taakje kunnen afmaken.
Wij hebben zo tactisch mogelijk aangegeven dat we niet mee aten. Dit om 2 redenen, waarvan we er maar een hebben gezegd. De een is omdat dit het eten voor de kinderen is en zij totaal afgehankelijk zijn van donaties. De ander is omdat we denken dat onze maag het niet aankan.
Toen het eten aan het pruttelen was zijn wij naar de kinderen gegaan die in het lokaal waar de kinderen nog steeds stonden te dansen en te zingen. Er was in een hoek een soort podium gemaakt waar de kinderen om de beurt een soort optreden deden. De kinderen zijn erg creatief met voor ons afval. Een leeg bellenblaasflesje was hun microfoon.
Pas rond half 8 was het eten klaar. En tijdens het eten rende Laura naar buiten en moest overgeven. We hebben gebeld met Charity of we eerder opgehaald konden worden.
Het duurde min nog een half uur zei ze maar uiteindelijk kwam onze chauffeur pas om 20.50 uur.
Laura lag buiten bij te komen en wij gingen weer naar binnen. Na het eten kregen we een kop thee en hebben we nog zitten praten met Ann en David. De kinderen waren heerlijk rustig aan het uitbuiken. Rond 21.00 uur gaan ze naar bed.
Eenmaal terug op Brackenhurst bleek er een bacterie te zijn waardoor er 7 vrijwilligers alles eruit gooide aan beide kanten. Wij zijn samen met nog 2 andere Nederlanders de enige die niet ziek zijn. En dit houden we zo, wat ons betreft.
Moe en voldaan waren we thuis en hadden heel hard een douche nodig.J
Donderdagochtend stonden we weer fris en fruitig bij Mukeu en kregen we te horen dat we naar de kerk die om de hoek zit gingen. Er was een soort gebedsdienst voor de examens die er volgende week aan zitten te komen voor de kinderen van groep 8 van de Mukeu basisschool. Dus eerst hebben we de kinderen “schone” kleding aangedaan en gezorgt dat ze er netjes uitzagen.
Met zijn allen liepen we naar de kerk. Wij mochten voorin de kerk zitten. De klassen zaten bij elkaar. Even tussendoor, Miran zit raar te doen! Ze moet plassen, heeft jeuk, wil koffie! Maar we houden vol! Eerst moet het blog af! Ze is net een hond met dat gekrap!J
Ok weer even terug naar het verhaal. Toen iedereen in de kerk zat moesten de leerkrachten en gasten opstaan en zich voorstellen. En de dominee vroeg of wij ook wilde opstaan en ons wilde voorstellen. Jemig! Dat was wel even apart. Nadat we ons zegje hebben gedaan gingen een aantal klassen voorin de kerk om een optreden te doen. Zo ook onze klas!
Het swingende en zingende gedeelte was voorbij en toen overviel de slaap onze kinderen tijdens de preek van de dominee. Wij wisten ook niet waar het over ging want het was niet in het engels. Ondertussen lieten sommige kinderen ons ontzettend aan het lachen. Ook Miran maakte Bianca vreselijk aan het lachen. Pius (laag niveau, een olifant) zat naast Miran en smeerde haar hele gezicht en haar in met zijn speeksel. Die kop van haar!J Ook werden de oren en neus van sommige even uitgebreid schoongemaakt.
Na deze 3 uur durende kerkdienst gingen we terug naar Mukeu en zijn wij aan de slag gegaan met de tafels.
‘S avonds na het eten zijn we naar K3 geweest. 3 gezellige oud vrijwilligers die nog even hier kwamen overnachten op kamer K3.
We hebben even gekletst hoe hun reis was en wenste hun nog een goede reis.
Vervolgens hebben we op het blog geschreven en gingen toen ons bedje in.
Vrijdag hadden we besloten dat we niet naar de sloppenwijk gingen en shoppen.
We wilden voor de Mukeu aan de slag want we denken dat we een beetje in tijdsnood komen en de tijd dat we op Mukeu zijn willen we ook echt met de kinderen zijn.
We begonnen al heeeeeel gemotiveerd! Maar niet hues. Na de lunch hadden we de slag te pakken. We hebben het sensopatisch lesmateriaal afgemaakt en zijn we begonnen met aanvullingen te schrijven bij de profielen.
Na het eten zijn we gelijk naar de computer gelopen omdat we vroeg naar bed moeten.
We gaan namelijk om 6.30 weg om een dagtrip te maken.
Nou Toedeloe!J
Dikke kus Miran en Bianc
We hebben eindelijk nadat het twee keer is mis gegaan een manier gevonden (hopen we) dat het in een keer goed gaat.J
Woensdag ochtend hebben we meegeholpen voedselpakketten te geven aan oudere mensen die zelf geen eten kunnen kopen.
Een vrouw van 78 jaar runt dit voedselprogramma. Pat Dixson is een geweldige vrouw! Zij is hier in Kenia geboren maar is van oorsprong engels. Zij heeft dit voedselprogramma 16 jaar geleden overgenomen van zweedse mensen die niet meer in Kenia mochten blijven.
Zij heeft drie grote sponsoren waar ze het voedsel voor 300 mensen kan bekostigen. Een pakket kost 4 dollar en hiervan kan een persoon 14 dagen van leven. Het pakket is zo opgebouwd dat de mensen drie verschillende maatlijden kunnen bereiden. Het verbaasde ons enorm dat een persoon 2 weken op 4 dollar kan leven en dat die mensen dit dus niet hebben. Ze wil heel graag voor meer mensen iets betekenen want buiten stonden nog ong 100 mensen te wachten in de hoop dat er nog iets overbleef.
Wij als vrijwilligers van African Impact staan verdeeld achter verschillende ingredienten.
Mensen lopen in een rij langs en wij stoppen ieder iets in de tas. Miran mocht een klont boter en een krantje en Bianca mocht 20 shilling (20 eurocent) geven zodat mensen daar verse groente van konden kopen. Het heeft veel indruk op ons gemaakt. Af en toe stond je met een brok in je keel. Op een gegeven moment te zingen en te dansen. Dit maakte de situatie iets minder zwaar. Op het laatst bleven er nog wat zakjes maismeel, bonen en rijst over. Er werd gekeken over hoeveel mensen dit verdeeld kon worden. Pat stond bij de deur en koos ong 40 mensen uit de menigte die naar binnen mochten om een zakje op te halen. Het lijkt ons verschrikkelijk moeilijk om de keuze te maken wie er wel of niet naar binnen mocht. Pat gaf zelf ook aan dat ze dit heel moeilijk vond.
Voor we weg gingen hebben we geld gedoneerd zodat ze met kerst wat extra’s voor de mensen kan halen. De extra dingen die ze wil proberen te regelen zijn; boullion blokjes, suiker, thee en melk.
Na de lunch zijn we met een aantal vrijwilligers naar Mukeu gegaan. Hier hebben we de kinderen opgeplitst in twee groepen. De ene groep ging buiten op het veld spelen met een aantal vrijwilligers en wij stonden met een aantal vrijwilligers en locale medewerkers binnen om samen met de kinderen het lesmateriaal te maken. We zaten verdeeld over 4 tafels. Ieder persoon zat met 2 kinderen aan tafel om ze te helpen met het maken van hun knutselwerk. Dit verliep allemaal goed en de kinderen vonden het leuk om te doen.
Ze lieten trots hun letter of cijfer zien!
Nadat we klaar waren gingen de vrijwilligers naar huis. Laura (vrijwilligster uit Australie), Miran en Bianca bleven achter om tot 21.00 uur te blijven zodat we konden meemaken hoe het daar gaat na schooltijd.
Dit was een geweldigen en leuke ervaring. Nu heb je eindelijk echt contact met Sjo Sjo, Ann en David. Petje af voor het werk wat zij doen. Ze verzorgen met z’n 3en 32 kinderen.
We vertelde Ann dat we een zak kleding meehadden van onze neefje en nichtjes die we aan de kinderen wilde geven. Ze verzamelde alle kinderen in het lokaal en iedereen moest gaan zitten. We pakte samen met Ann de zak uit en zij keek welk kind wat zou passen en riep een naam. Wij gaven dit aan de kinderen en die koppies, dat is …….. niet te beschrijven. We hadden voor ieder kind een kleding stuk dat de kinderen gelijk aandeden. Jared, Jiska, Brigitte en Chantal, ze zijn erg blij met jullie kleding!
We hadden voor Ann een jurk en voor Sjo Sjo een delfs blauw schort. Sjo Sjo ging helemaal uit haar dak. Ze stond de springen en te dansen en toen brak het feest los! Er werd gezongen en gedanst.
We hebben geholpen met het voorbereiden van het eten. We zaten in de keuken waar het vuurtje al aanstond en de pannen al op het vuur stonden. We rookte zowat de keuken uit zoveel rook komt hier altijd vanaf. Maar we hebben ons taakje kunnen afmaken.
Wij hebben zo tactisch mogelijk aangegeven dat we niet mee aten. Dit om 2 redenen, waarvan we er maar een hebben gezegd. De een is omdat dit het eten voor de kinderen is en zij totaal afgehankelijk zijn van donaties. De ander is omdat we denken dat onze maag het niet aankan.
Toen het eten aan het pruttelen was zijn wij naar de kinderen gegaan die in het lokaal waar de kinderen nog steeds stonden te dansen en te zingen. Er was in een hoek een soort podium gemaakt waar de kinderen om de beurt een soort optreden deden. De kinderen zijn erg creatief met voor ons afval. Een leeg bellenblaasflesje was hun microfoon.
Pas rond half 8 was het eten klaar. En tijdens het eten rende Laura naar buiten en moest overgeven. We hebben gebeld met Charity of we eerder opgehaald konden worden.
Het duurde min nog een half uur zei ze maar uiteindelijk kwam onze chauffeur pas om 20.50 uur.
Laura lag buiten bij te komen en wij gingen weer naar binnen. Na het eten kregen we een kop thee en hebben we nog zitten praten met Ann en David. De kinderen waren heerlijk rustig aan het uitbuiken. Rond 21.00 uur gaan ze naar bed.
Eenmaal terug op Brackenhurst bleek er een bacterie te zijn waardoor er 7 vrijwilligers alles eruit gooide aan beide kanten. Wij zijn samen met nog 2 andere Nederlanders de enige die niet ziek zijn. En dit houden we zo, wat ons betreft.
Moe en voldaan waren we thuis en hadden heel hard een douche nodig.J
Donderdagochtend stonden we weer fris en fruitig bij Mukeu en kregen we te horen dat we naar de kerk die om de hoek zit gingen. Er was een soort gebedsdienst voor de examens die er volgende week aan zitten te komen voor de kinderen van groep 8 van de Mukeu basisschool. Dus eerst hebben we de kinderen “schone” kleding aangedaan en gezorgt dat ze er netjes uitzagen.
Met zijn allen liepen we naar de kerk. Wij mochten voorin de kerk zitten. De klassen zaten bij elkaar. Even tussendoor, Miran zit raar te doen! Ze moet plassen, heeft jeuk, wil koffie! Maar we houden vol! Eerst moet het blog af! Ze is net een hond met dat gekrap!J
Ok weer even terug naar het verhaal. Toen iedereen in de kerk zat moesten de leerkrachten en gasten opstaan en zich voorstellen. En de dominee vroeg of wij ook wilde opstaan en ons wilde voorstellen. Jemig! Dat was wel even apart. Nadat we ons zegje hebben gedaan gingen een aantal klassen voorin de kerk om een optreden te doen. Zo ook onze klas!
Het swingende en zingende gedeelte was voorbij en toen overviel de slaap onze kinderen tijdens de preek van de dominee. Wij wisten ook niet waar het over ging want het was niet in het engels. Ondertussen lieten sommige kinderen ons ontzettend aan het lachen. Ook Miran maakte Bianca vreselijk aan het lachen. Pius (laag niveau, een olifant) zat naast Miran en smeerde haar hele gezicht en haar in met zijn speeksel. Die kop van haar!J Ook werden de oren en neus van sommige even uitgebreid schoongemaakt.
Na deze 3 uur durende kerkdienst gingen we terug naar Mukeu en zijn wij aan de slag gegaan met de tafels.
‘S avonds na het eten zijn we naar K3 geweest. 3 gezellige oud vrijwilligers die nog even hier kwamen overnachten op kamer K3.
We hebben even gekletst hoe hun reis was en wenste hun nog een goede reis.
Vervolgens hebben we op het blog geschreven en gingen toen ons bedje in.
Vrijdag hadden we besloten dat we niet naar de sloppenwijk gingen en shoppen.
We wilden voor de Mukeu aan de slag want we denken dat we een beetje in tijdsnood komen en de tijd dat we op Mukeu zijn willen we ook echt met de kinderen zijn.
We begonnen al heeeeeel gemotiveerd! Maar niet hues. Na de lunch hadden we de slag te pakken. We hebben het sensopatisch lesmateriaal afgemaakt en zijn we begonnen met aanvullingen te schrijven bij de profielen.
Na het eten zijn we gelijk naar de computer gelopen omdat we vroeg naar bed moeten.
We gaan namelijk om 6.30 weg om een dagtrip te maken.
Nou Toedeloe!J
Dikke kus Miran en Bianc
-
05 November 2010 - 18:19
Bianca En Miranda :
Even een klein berichtje! Overal waar een J achter staat hoort een smiletje! :) -
05 November 2010 - 18:34
Sabine:
Oh dit gaat echt door merg en been om zo eten te moeten uitdelen. Gelukkig hebben jullie dan ook wel weer wat gaafs om te doen om de kleding zo uit te mogen delen echt super gaaf!!!!
Ik hoop verder dat de bacterie jullie niet zal bereiken.
Meiden zet hem op!! We zijn super trots op jullie. liefs -
05 November 2010 - 21:08
Ria Van Ede:
Hoi,
Ik krijg kippenvel bij het lezen van jullie verhaal. Wat hebben wij het hier dan toch goed. En zijn dan soms nog zo ontevreden. Lieve meiden, ga zo door, maar pas op voor de maag en darmen. Liefs X -
05 November 2010 - 21:22
Tasja En Rob:
Jeetje krijg een brok in men keel ervan!!
Wel hele leuke foto's trouwens!!!
Veel plezier weer dit weekend!!
Denk aan jullie!!
kusje tasja,rob,bikkel,larkie en yoshi -
05 November 2010 - 23:25
Sanne:
Heeej!
Tof om weer wat te lezen van jullie! Grappig is dat vaak he, hoe anders ze engelse woorden uitspreken! Take care!Denk aan jullie!
Xx! -
06 November 2010 - 11:44
Karina:
Hey dames
We zijn weer thuis, is wel weer even wennen, het weer valt hier nog mee.
Veel plezier nog
Groetjes Karina -
06 November 2010 - 16:46
Myrth:
wow.. alweer een verslag?!! wat ijverig.maar oooh zo leuk!
bedankt voor de foto's..
goed om te lzn dat jullie niet ziek zijn geworden... hou vol! -
06 November 2010 - 17:13
Ingeborg:
Hallo meiden,
wat indrukwekkend zeg. Jullie maken wat mee! Al gewend aan de warmte? Als ik dit lees dan wil ik meteen al het eten opsturen. Jullie kennen het gevoel nl. wel. Succes met alles.
Liefs van Ingeborg -
06 November 2010 - 19:02
Francien:
wat een boeiend en indrukwekend verhaal, triest dat mensen in de rij moeten en zo afhankelijk zijn van giften. Mrian ik kreeg net je sms en zag net daarvoor al die krekel op de foto ach ja beestjes he haha
sterkte verder en zie uit naar het volgende verslag. goede zondag gewenst liefs van mij -
06 November 2010 - 22:47
Sjanie:
Hoi meiden, wat hebben jullie al weer veel beleefd. Fijn dat het zo goed met jullie gaat en dat jullie zoveel kunnen betekenen daar. liefs. -
08 November 2010 - 07:59
Wendy De Wilde:
Indrukwekkend.....ik word er stil van.....en dan lees ik het alleen nog maar, jullie maken het allemaal in het echt mee......heftig lijkt me. Goed werk hoor! Petje af!
Kuzzzz,
Wendy -
08 November 2010 - 09:37
Anneke En Gerard:
Wat een indrukwekkende ervaringen voor jullie. En wat hartverscheurend als je zo moet kiezen, wie wel en wie geen eten krijgt... De foto's geven een goede indruk. Echt leuk!
Liefs van ons. -
08 November 2010 - 13:16
Ruth:
thanxx voor de verhalen... Miran ik sms snel hoor!!!
Heel bijzonder en gaaf wat jullie doen!
Die krekel is btw echt heel freaky...!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
