Laatste weekje

Dag lieve allemaal!

Maandag werden we verrast met het bericht dat Margaret en Patrick deze week niet aanwezig zouden zijn omdat ze een oproep hebben gehad om te ondersteunen bij het afnemen van examens. We moesten even omschakelen maar we hebben het maar gezien als een vakantieweek voor de kinderen. Bij aankomst eerst even iedereen op zijn Mukeu’s gedag gezegd en toen hebben we met Ann, David en Sjo sjo overlegt hoe we de dag zouden invullen. Bianca nam een aantal kinderen mee naar een leegstaande oude kerk naast Mukeu waar we de tafels en bordjes met letters en cijfers aan het schilderen en lakken zijn. De kinderen mochten helpen met het lakken van de bordjes en schilderen van de tafels. Ze waren zo blij dat ze mee mochten helpen. Normaal gesproken moeten er 2 lagen lak op maar de kinderen waren slim en deden in een keer 3 lagen! Zo leuk om te zien hoe trots ze waren dat op hun werk.
Miranda bleef bij Mukeu en had gelukkig wat knutselspullen mee. Zij ging met de kinderen in het lokaal knutselen. De kinderen verdeeld in de leeuwen, giraffen en olifanten. Aan elke groep een opdracht gegeven wat zij mochten doen met de cijfers, letter en beestje stickers. De leeuwen pakte een letter en bedachten een engels woord. De olifanten kozen een beestje en tekende daarom heen een mooie tekening. Het uiteindelijk resultaat was leuk de kinderen waren trots en wilde met hun werkje op de foto. Vervolgens bleven de werkjes liggen en werden door andere kinderen ontmanteld. Aan het eind van de dag lagen overal stickers of stukjes papier. Maar ach we hebben lol gehad. Tussen de middag kregen we te horen dat Pius (onze lolbroek uit de kerk) al naar zijn oma ging. Vanaf 24 november hebben de kinderen vakantie en gaan ze naar hun familie.
‘S middags gingen we het spel memorie doen. Dit viel goed in de smaak. Miran en ik zaten beide op een uiteinde van een houte bank en bewaakte met onze benen alle memorie kaartjes. Deze bewaking was nodig omdat de kinderen niet goed op hun beurt te wachten. Ann, David en Sjo sjo deden spontaan mee en bleek dat zij ook niet op hun konden wachten.J
Het was een goede en leuke dag en zagen uit naar de volgende dag.
‘S avonds hebben we het blog geschreven.

Dinsdag hebben we geleerd dat we niet te vroeg moeten beginnen met PE! We dachten om 11 uur al dat het 2 uur was. We zijn begonnen met PE omdat alle kinderen erg koud aanvoelde. 1, 2 maka saka, 3, 4 a big saka!J Een persoon stond in het midden van de kring en deed een beweging voor wat vervolgens iedereen mee deed. Van het nadoen van bewegingen werd er een spel voorgesteld. We hebben o.a een Keniaanse zakdoekje leggen gespeeld.
Hierna hebben wij zonder kinderen een deel van het schilderwerk en lakwerk gedaan.
Op een gegeven moment werden we door Ann opgehaald omdat de kinderen een toneelstuk hadden voorbereid. Het bleek een trouwerij te zijn. Dit was erg leuk om te zien en ieder kind had zijn eigen aandeel. Van publiek tot bruid en bruidegom. Zelfs aan de decoratie was gedacht, er stonden bloemen op tafel en er hingen takken aan het dak als slingers.
We gingen even lekker op het gras zitten, voldaan van alle activiteiten van de dag. Miran liet een harde scheet!:) De kinderen kwamen niet meer bij. Er kwamen steeds meer kinderen om ons heen zitten en Miran liet steeds meer scheten! Dit was dikke pret en we kwamen allemaal niet meer bij van het lachen! Uiteindelijk kwam de scheetkussen uit de tas en wilde iedereen het uitproberen.
Na dit hilarische moment werden we opgehaald. De busrit terug was een grote teleurstelling!:( Ipv 3 kwartier duurde het 3,5 uur waarvan we 2 uur voor een kinderziekenhuis hebben zitten wachten. Het frustreerde ons omdat we onze plannen van die middag niet meer konden doen. In deze laatste week willen we zoveel mogelijk afmaken maar hierdoor komen we tijd tekort. Het enige leuke hieraan was dat Miran een Afrikaanse hoopoe vogel heeft kunnen fotograferen.
Om 6 uur waren we pas terug en konden zo aanschuiven. De rest van de avond vloog voorbij en voor we het wisten lagen we in ons hobbelige bedjes.

Woensdag hadden we de hele dag een prive chauffeur, David. Hij bracht ons naar drie verschillende projekten om een indruk te krijgen van de andere projekten. We zijn naar “Angels”, een startend weeshuis voor verlaten baby’s geweest. Naar “BOC”, Body of Christ, een soort peuterspeelzaal voor kansarme kinderen. Tot onze verbazing deden ze al aan rekenen en taal! Vervolgens naar “Kirenga”, een middelbare meisjes school.
Hierna gingen we boodschappen doen voor “Mukeu”. We hebben spelmateriaal, eten en drinken en huishoudartikelen gekocht die we morgen op onze laatste dag willen geven.
Een groot deel hiervan is betaald met het geld wat we meegekregen hebben van het thuisfront. Lieve gevers bedankt!
Weer terug op “Brackenhurst” hebben we gesproken met Charity over onze afronding en ze is meegeweest om te kijken naar de donaties die we mee hebben gekregen van jullie lieve gevers. Samen hebben we gekeken waar het het hardst nodig is en een verdeling van de spullen gemaakt. We hadden na afloop een goed gevoel hierbij en zijn ervan overtuigd dat het goed terecht komt. Zo komen er een aantal spullen in een EHBO kist, worden diverse spullen gebruikt voor home based care, naar een weeshuis en naar een HIV kliniek.
Na het eten zijn we met 3 andere vrijwilligers om de tafel gaan zitten voor een overdracht over “Mukeu”. We zagen dat ze erg enthousiast werden door onze verhalen en ideeen. Gelukkig gaan zij gemotiveerd verder waar wij gebleven zijn.

Het is inmiddels 11 uur en wij gaan ons bedje opzoeken. O nee eerst nog douchen vooral Miran, want die heeft een vies, plakkerig zwart goedje in een plukje haar! We weten niet wat het is. Willen we het wel weten?:) Bianca niet. Miran ook niet, hoopt wel dat het eruit gaat.

Hoezo blond! Denken we slim te zijn ons verhaal eerst in word te schrijven en daarna op internet te zetten. Is ons internetkaart verlopen en de winkel dicht:)
Dus plakken we vandaag er maar aan vast.

Donderdag, vandaag was onze laatste dag bij “Mukeu”. Toen we wakker werden scheen de zon, dat was een goede start voor deze dag.
Bepakt en bezakt gingen we naar “Mukeu”. We kwamen aan en de kinderen waren druk aan het schoonmaken en waren Ann en Sjo sjo bezig met eten voorbereiden zodat we de hele dag hadden om leuke dingen te doen. Na het schoonmaken zaten we heerlijk op het gras en hebben we ieder kind een banaan en een koekje gegeven. Hierna zijn we begonnen met 2 activiteiten. We hebben 2 groepen gemaakt. De een ging armbandje of kettingen maken. En de andere groep maakte van pluizige gekleurde ijzerdraadjes verschillende dingen, zoals bloemen en sieraden. De kinderen vonden beide activiteiten zo leuk dat ze op een gegeven moment door elkaar zaten en beide activiteiten hebben gedaan. We zijn ruim 2 uur bezig geweest. Het was voor ons ook erg leuk om te doen en de kinderen zo geconcentreerd bezig te zien.
Na de lunch rond half 2 verzamelde iedereen zich in het lokaal omdat het begon te spetteren. Ondertussen pakte wij de spullen die we wilde geven uit de kerk. Wij stonden stonden voorin de klas en vertelde hoe fijn we het hebben gehad en dat wij hun het beste toe wenste. In deze korte tijd hebben ze een grote plek in ons hart gekregen. Vervolgens hebben we verteld en laten zien wat we voor hun gekocht hebben. Bij de grote pan, rijst en het speelgoed ging er gejuich en applaus door het lokaal. Bij deze willen we namens de kinderen en de medewerkers hun dankbaarheid aan de lieve gevers doorgeven.
Een aantal kinderen namen het woord en bedankte ons persoonlijk en wenste ons ook het allerbeste toe. Wat voor ons heel speciaal en emotioneel was dat iedereen onder leiding van David ons een zegenlied toezongen. Daarna hebben 3 kinderen gebeden voor ons en gedankt voor de afgelopen weken. Op het moment dat Sjo sjo wat ging zeggen kwam ze niet uit haar woorden door emotie. Uiteindelijk kwam eruit “We love you”.
Voordat we weggingen kwam iedereen langslopen en gaven ons een afscheidsknuffel.:(
Nu we dit schrijven voelen we nog een brok in ons keel. Deze dag was een dag om nooit te vergeten.
Op de valreep voor we wegreden kwamen we Patrick tegen die speciaal was gekomen om ons gedag te zeggen.

Weer terug op “Brackenhurst” moesten we gelijk omschakelen omdat we een afspraak hadden op kantoor ivm onze vakantie. We kunnen jullie vertellen dat alles geregeld is en jullie horen tegen die tijd wel waar we uithangen:)
‘S avonds hadden we een bbq op een veld met een kampvuur. Het was heel gezellig totdat Bianca ineens een sprong maakte en een prikkende mier in haar broek voelde. Niet lang daarna zag je meerdere mensen springen. Dit was het teken dat de bbq voorbij was.
Nu zitten we met een geldig internetkaartje achter het blog maar helaas geen camera.
Dus de foto’s volgen.

Xje Miran en Bianca