Week nummer 2
Door: Bianca en Miranda
Blijf op de hoogte en volg Bianca en Miranda
15 November 2009 | Zambia, Livingstone
Hey allemaal,
We zijn even druk geweest dus het heeft even geduurd. Maar we hebben weer van alles meegemaakt. We zijn gebleven bij woensdag.
Bianca is ‘s morgens naar een kliniek geweest met Brave(een van de lokale werknemers) Hij heeft een healthtalk gehouden voor de moeders over cholera, diarree en Malaria. Nu het regenseizoen is begonnen zijn dit wel belangrijke dingen om te voorkomen en de mensen hier weten er weinig tot niets van.
‘S middags is Bianca naar het oldpeoples home geweest. Miran is ‘s morgens naar het oldpeoples home geweest. Zij heeft de mensen hun ontbijt uitgedeeld. De meeste kwamen naar de ontbijtzaal om daar te eten, een aantal kregen hun ontbijt op hun kamer. De een kan zichzelf beter verzorgen dan de ander. Volgens ons is de ondersteuning hierin minimaal. Er was een man die in zijn eigen vuil lag. Heel sneu! Wat we daar eigenlijk doen is de mensen wat aandacht geven en bezig houden met spelletjes(vooral bingo en memorie). Er is een oud vrouwtje “Joyce”, zij is blind en loopt met een stok en helpt andere mensen om van A naar B te komen. Echt een schattig en grappig vrouwtje! Ze kan echt goed tekenen. Dat doet ze de hele tijd. En nog op het papier ook, terwijl ze niets ziet, echt knap. Wij geven haar een papier die zij telkens laat zien als zij denkt klaar te zijn. Ze roept “ madam” en laat het dan zien. Vervolgens gaat ze verder op het zelfde blaadje. Ze denkt dat ze een nieuwe krijgt! Hi hi echt te erg eigenlijk. Maar we komen echt papier tekort dus we moeten bezuinigen, ja zelfs in Afrika!
‘ S middags is Miran gaan bouwen. Ze heeft de vloer start klaar gemaakt om het te egaliseren. Best een klus aangezien al het cement op de grond vast zit. Lijkt wel sneeuw schuiven! Maar dan anders.
Toen we thuis waren en lekker op de veranda zaten met z’n allen was het even spannend! Er was een staffmeeting geweest. Hierin zijn 7 mensen ontslagen doordat het nu erg rustig wordt en de lokatie te duur. We gaan over twee weken verhuizen naar een backpackers hotel om de hoek. Met zwembad! Hi hi. Niet verkeerd. Maar voor die 7 mensen die hun baan kwijt zijn(ook mama Yvie), is dit wel heel erg. Zij kwamen gespannen uit het kantoor. Buiten vlak bij ons verloor een van de ex chauffeurs zijn zelfbeheersing naar Neal(manager). Alles is goed afgelopen maar iedereen was wel ontdaan en de hele avond hing er een aparte sfeer. Om even uit de situatie te komen zijn we met z’n allen naar Fezbar gegaan om daar een heeeeerlijk desert te eten. We hebben ook gepoold, waar Bianca oh zo goed in is! Uhum! Ook hebben we genoten van een wijntje. Bianca ging nog stappen met een aantal vrijwilligers maar bijna alles was dicht dus weer naar huis.
Donderdag zijn we ieder naar Home base care geweest. Miran kwam bij een meisje van 18 jaar die met 40 graden koorts op bed lag. Ze had een lange reis achter de rug, van Lusaka naar Livingstone. Ze heeft aids en is pas een week aan de medicatie. Terwijl ze in Juni al wist dat ze aids had. Miran voelde zich machteloos. Je op dat moment alleen advies te geven om haar lichaam af te koelen en naar een kliniek doorverwijzen. Dit was wel heel erg. Bianca mocht een kussen geven aan een weeskind van 12 jaar. Hij was zo blij. Er waren mensen Noorwegen die dat hadden gesponserd. Er was ook een jong vrouwtje die ontzettend veel uitslag had op haar gezicht. Die zat in haar laatste levensfase. Toch was ze nog best fit en vrolijk. Waar ik echt wel bewondering voor heb.
' S middags ging Bianca naar Family support. Dit is niet te beschrijven. Alle kinderen komen achter je aangerend en ze zien je als klimrek! Het was bloedheet en het is de bedoeling dat je de kinderen van de straat houdt en spelletjes doet. Dit is zo vermoeiend en een vreemde belevenis. Heb een mega blauwe plek en schaafwondjes opgelopen maar heb het overleeft!:)
Miran ging naar de Artclass. Daar heeft ze Pictionary op het bord gedaan. Daarna gingen ze tekenen en knippen. De kinderen vonden het erg leuk om vlinders te knippen. Vervolgens galgje gedaan. Als afsluiting had Miran een scheetkussen bij zich. Ze liet stiekem een scheet(met het scheetkussen) en de kinderen keken erg verbaasd en er wilde zelfs een aantal wegrennen. Ze gingen heel stiekem achter hun handen lachen. Daarna mocht iedereen een keer een scheet laten. Erg grappig en hilarisch!
Even terug komen op dat scheetkussen. In onze lunchpauze hebben we deze humor eerst uitgetest bij de vrijwilligers. Bianca ging zitten als Mark of een van de andere mensen langs liepen. Ze keken zeer verbaasd en hadden gelijk respect! Dat Bianca zoiets kon produceren. Uiteindelijk wist iedereen dat het maar een scheetkussen was maar het was zo grappig! Deze flauwe maar hilarisch en humoristische actie was echt nodig. Het sfeertje van gister was verdwenen.
‘S avonds hebben we met z’n allen een drumles gedaan. Dit was echt geweldig! We hebben zo gelachen. Sommigen bakte er niets van. Miran kon zelf 1 beat aanhouden!!! Hi hi. Je had erbij moeten zijn, het was helemaal te gek. Nadat we ons handen rood hebben gedrumd zijn we naar een lokale bar gegaan waar een liveband speelde. Dit was ook zo leuk. Een Bob Marley wanna be, die zong. De rest van de band was 65 plus maar het swong de pan uit!
Vrijdag zijn we met de medical vrijwilligers naar Natebe geweest. Een gebied in de middle of nowhere. Waar het echt prachtig was en de mensen hadden ieder hun eigen erf met verschillende hutjes voor het hele gezin. Het lag wel heel ver uit elkaar dus we hebben heel veel moeten lopen. Ondertussen weer wat wijzer geworden over wat Afrikaanse gewoontes. We kregen te horen dat ze hier mogen trouwen met maximal 15 vrouwen. Niet normaal! Bianca zei al, dan heb je het druk als man. Wat de locals erg grappig vonden. We hebben 5 mensen bezocht. We hebben ons echt nuttig gevoeld deze dag. We kwamen bij een man die stof in zijn oog had gekregen. Hij heeft het schoongespoeld met grondwater, wat echt heel vies is. Daardoor waren zijn ogen erg geirriteerd en pijnlijk. Dat ze zelf niet kunnen bedenken dat het met gekookt water moet. Dat verbaast ons. Dus we hebben hem uitgelegd hoe hij zijn ogen moest reinigen. Voelde goed om echt iets nuttigs mee te geven. Victor(local medewerker) moest lachen toen Miran vertelde dat huilen goed was om je ogen te reinigen. Eigenlijk verbaasd het ons hoe weinig mensen hier weten over de simpelste dingen. De andere 4 situaties zijn ook zeker de moeite om te vertellen maar dat doen we thuis(als we het dan nog weten). Het is teveel om op te schrijven en die computer werkt niet goed mee. Bianca raakt gefrustreerd hier!!! This is Africa!
Na deze interessante ervaring en een voldaan gevoel zijn we een bootcruise…….
Bianca is op dit moment even naar de wc waar zij nu een lege toiletrol aantreft met daarop door mij geschreven “Oops I did it again”. Van de week hebben we dit geintje ook al een keer met Liselot uitgehaald. Ben benieuwd hoe ze nu zo terug komt.:)) ha haha ha. Wat een grapjas die Miran.
…..gaan maken. Dit was zo mooi. We waren op de Zambezi rivier. We hebben een hele groep hippos en een olifant met een baby olifant gezien. Geweldig! Ook konden we gratis drinken op de boot. Daar maakte een aantal vrijwilligers extreem gebruik van. Mark(manager) was ook dronken. Erg grappig, aangezien hij de rustige is van de managers.
Na de cruise even opgefrist en naar De lokale club geweest. Zelfs Miran heeft op de dansvloer gestaan. Het was erg gezellig en erg zweterig. De muziek was leuk, de hele groep was mee en de mensen daar waren vriendelijk. Je moet wel erg duidelijk zijn tegen de mannen daar. Hun dans style is erg lijfelijk. De truc was om niet naar hun ogen te kijken maar naar hun handen of de grond. Was een geslaagde avond.
Zaterdag was een hang dag, bijkomen van de drukke dagen en avonden. Ook hebben we afscheid moeten nemen van 5 vrijwilligers waar we het erg goed mee konden vinden. Het is raar maar binnen twee weken raak je echt bevriend en gehecht aan elkaar. Het is dus niet leuk om afscheid te nemen.
Vandaag lekker uitgeslapen en naar de markt geweest om stof te kopen. Daarmee kun je hier in de buurt jurkjes, rokken en tassen van laten maken. Begon opeens te stormen. We zaten onder het stof en zand. Vervolgens een mega plensbui over ons heen. Echt vreemd. Eerst is het bloedheet en zweet je je kapot en dan heb je het koud en is de zon nergens meer te vinden. Terwijl je daar in de storm en regen loopt proberen de mensen je paraplus te verkopen. Wat geen nut heeft met die wind maar wel voor hun portomonee.
Dit was het weer, tot de volgende keer!
We zijn even druk geweest dus het heeft even geduurd. Maar we hebben weer van alles meegemaakt. We zijn gebleven bij woensdag.
Bianca is ‘s morgens naar een kliniek geweest met Brave(een van de lokale werknemers) Hij heeft een healthtalk gehouden voor de moeders over cholera, diarree en Malaria. Nu het regenseizoen is begonnen zijn dit wel belangrijke dingen om te voorkomen en de mensen hier weten er weinig tot niets van.
‘S middags is Bianca naar het oldpeoples home geweest. Miran is ‘s morgens naar het oldpeoples home geweest. Zij heeft de mensen hun ontbijt uitgedeeld. De meeste kwamen naar de ontbijtzaal om daar te eten, een aantal kregen hun ontbijt op hun kamer. De een kan zichzelf beter verzorgen dan de ander. Volgens ons is de ondersteuning hierin minimaal. Er was een man die in zijn eigen vuil lag. Heel sneu! Wat we daar eigenlijk doen is de mensen wat aandacht geven en bezig houden met spelletjes(vooral bingo en memorie). Er is een oud vrouwtje “Joyce”, zij is blind en loopt met een stok en helpt andere mensen om van A naar B te komen. Echt een schattig en grappig vrouwtje! Ze kan echt goed tekenen. Dat doet ze de hele tijd. En nog op het papier ook, terwijl ze niets ziet, echt knap. Wij geven haar een papier die zij telkens laat zien als zij denkt klaar te zijn. Ze roept “ madam” en laat het dan zien. Vervolgens gaat ze verder op het zelfde blaadje. Ze denkt dat ze een nieuwe krijgt! Hi hi echt te erg eigenlijk. Maar we komen echt papier tekort dus we moeten bezuinigen, ja zelfs in Afrika!
‘ S middags is Miran gaan bouwen. Ze heeft de vloer start klaar gemaakt om het te egaliseren. Best een klus aangezien al het cement op de grond vast zit. Lijkt wel sneeuw schuiven! Maar dan anders.
Toen we thuis waren en lekker op de veranda zaten met z’n allen was het even spannend! Er was een staffmeeting geweest. Hierin zijn 7 mensen ontslagen doordat het nu erg rustig wordt en de lokatie te duur. We gaan over twee weken verhuizen naar een backpackers hotel om de hoek. Met zwembad! Hi hi. Niet verkeerd. Maar voor die 7 mensen die hun baan kwijt zijn(ook mama Yvie), is dit wel heel erg. Zij kwamen gespannen uit het kantoor. Buiten vlak bij ons verloor een van de ex chauffeurs zijn zelfbeheersing naar Neal(manager). Alles is goed afgelopen maar iedereen was wel ontdaan en de hele avond hing er een aparte sfeer. Om even uit de situatie te komen zijn we met z’n allen naar Fezbar gegaan om daar een heeeeerlijk desert te eten. We hebben ook gepoold, waar Bianca oh zo goed in is! Uhum! Ook hebben we genoten van een wijntje. Bianca ging nog stappen met een aantal vrijwilligers maar bijna alles was dicht dus weer naar huis.
Donderdag zijn we ieder naar Home base care geweest. Miran kwam bij een meisje van 18 jaar die met 40 graden koorts op bed lag. Ze had een lange reis achter de rug, van Lusaka naar Livingstone. Ze heeft aids en is pas een week aan de medicatie. Terwijl ze in Juni al wist dat ze aids had. Miran voelde zich machteloos. Je op dat moment alleen advies te geven om haar lichaam af te koelen en naar een kliniek doorverwijzen. Dit was wel heel erg. Bianca mocht een kussen geven aan een weeskind van 12 jaar. Hij was zo blij. Er waren mensen Noorwegen die dat hadden gesponserd. Er was ook een jong vrouwtje die ontzettend veel uitslag had op haar gezicht. Die zat in haar laatste levensfase. Toch was ze nog best fit en vrolijk. Waar ik echt wel bewondering voor heb.
' S middags ging Bianca naar Family support. Dit is niet te beschrijven. Alle kinderen komen achter je aangerend en ze zien je als klimrek! Het was bloedheet en het is de bedoeling dat je de kinderen van de straat houdt en spelletjes doet. Dit is zo vermoeiend en een vreemde belevenis. Heb een mega blauwe plek en schaafwondjes opgelopen maar heb het overleeft!:)
Miran ging naar de Artclass. Daar heeft ze Pictionary op het bord gedaan. Daarna gingen ze tekenen en knippen. De kinderen vonden het erg leuk om vlinders te knippen. Vervolgens galgje gedaan. Als afsluiting had Miran een scheetkussen bij zich. Ze liet stiekem een scheet(met het scheetkussen) en de kinderen keken erg verbaasd en er wilde zelfs een aantal wegrennen. Ze gingen heel stiekem achter hun handen lachen. Daarna mocht iedereen een keer een scheet laten. Erg grappig en hilarisch!
Even terug komen op dat scheetkussen. In onze lunchpauze hebben we deze humor eerst uitgetest bij de vrijwilligers. Bianca ging zitten als Mark of een van de andere mensen langs liepen. Ze keken zeer verbaasd en hadden gelijk respect! Dat Bianca zoiets kon produceren. Uiteindelijk wist iedereen dat het maar een scheetkussen was maar het was zo grappig! Deze flauwe maar hilarisch en humoristische actie was echt nodig. Het sfeertje van gister was verdwenen.
‘S avonds hebben we met z’n allen een drumles gedaan. Dit was echt geweldig! We hebben zo gelachen. Sommigen bakte er niets van. Miran kon zelf 1 beat aanhouden!!! Hi hi. Je had erbij moeten zijn, het was helemaal te gek. Nadat we ons handen rood hebben gedrumd zijn we naar een lokale bar gegaan waar een liveband speelde. Dit was ook zo leuk. Een Bob Marley wanna be, die zong. De rest van de band was 65 plus maar het swong de pan uit!
Vrijdag zijn we met de medical vrijwilligers naar Natebe geweest. Een gebied in de middle of nowhere. Waar het echt prachtig was en de mensen hadden ieder hun eigen erf met verschillende hutjes voor het hele gezin. Het lag wel heel ver uit elkaar dus we hebben heel veel moeten lopen. Ondertussen weer wat wijzer geworden over wat Afrikaanse gewoontes. We kregen te horen dat ze hier mogen trouwen met maximal 15 vrouwen. Niet normaal! Bianca zei al, dan heb je het druk als man. Wat de locals erg grappig vonden. We hebben 5 mensen bezocht. We hebben ons echt nuttig gevoeld deze dag. We kwamen bij een man die stof in zijn oog had gekregen. Hij heeft het schoongespoeld met grondwater, wat echt heel vies is. Daardoor waren zijn ogen erg geirriteerd en pijnlijk. Dat ze zelf niet kunnen bedenken dat het met gekookt water moet. Dat verbaast ons. Dus we hebben hem uitgelegd hoe hij zijn ogen moest reinigen. Voelde goed om echt iets nuttigs mee te geven. Victor(local medewerker) moest lachen toen Miran vertelde dat huilen goed was om je ogen te reinigen. Eigenlijk verbaasd het ons hoe weinig mensen hier weten over de simpelste dingen. De andere 4 situaties zijn ook zeker de moeite om te vertellen maar dat doen we thuis(als we het dan nog weten). Het is teveel om op te schrijven en die computer werkt niet goed mee. Bianca raakt gefrustreerd hier!!! This is Africa!
Na deze interessante ervaring en een voldaan gevoel zijn we een bootcruise…….
Bianca is op dit moment even naar de wc waar zij nu een lege toiletrol aantreft met daarop door mij geschreven “Oops I did it again”. Van de week hebben we dit geintje ook al een keer met Liselot uitgehaald. Ben benieuwd hoe ze nu zo terug komt.:)) ha haha ha. Wat een grapjas die Miran.
…..gaan maken. Dit was zo mooi. We waren op de Zambezi rivier. We hebben een hele groep hippos en een olifant met een baby olifant gezien. Geweldig! Ook konden we gratis drinken op de boot. Daar maakte een aantal vrijwilligers extreem gebruik van. Mark(manager) was ook dronken. Erg grappig, aangezien hij de rustige is van de managers.
Na de cruise even opgefrist en naar De lokale club geweest. Zelfs Miran heeft op de dansvloer gestaan. Het was erg gezellig en erg zweterig. De muziek was leuk, de hele groep was mee en de mensen daar waren vriendelijk. Je moet wel erg duidelijk zijn tegen de mannen daar. Hun dans style is erg lijfelijk. De truc was om niet naar hun ogen te kijken maar naar hun handen of de grond. Was een geslaagde avond.
Zaterdag was een hang dag, bijkomen van de drukke dagen en avonden. Ook hebben we afscheid moeten nemen van 5 vrijwilligers waar we het erg goed mee konden vinden. Het is raar maar binnen twee weken raak je echt bevriend en gehecht aan elkaar. Het is dus niet leuk om afscheid te nemen.
Vandaag lekker uitgeslapen en naar de markt geweest om stof te kopen. Daarmee kun je hier in de buurt jurkjes, rokken en tassen van laten maken. Begon opeens te stormen. We zaten onder het stof en zand. Vervolgens een mega plensbui over ons heen. Echt vreemd. Eerst is het bloedheet en zweet je je kapot en dan heb je het koud en is de zon nergens meer te vinden. Terwijl je daar in de storm en regen loopt proberen de mensen je paraplus te verkopen. Wat geen nut heeft met die wind maar wel voor hun portomonee.
Dit was het weer, tot de volgende keer!
-
15 November 2009 - 16:30
Tirza:
Tsjonge jonge wat een verhalen zeg?! Indrukwekkend ... wat een flow aan emoties ... Take care of each other! Liefs, Tirza -
15 November 2009 - 17:14
Monique W.:
Hé meiden, wat ontzettend leuk om jullie verhalen te lezen. Wat maken jullie veel mee, ik weet zeker dat dit alles heel veel indruk achter laat. Ga nu zelf op vakantie, dus weet niet zeker of ik jullie de komende weken nog kan volgen. Haal ik weer in als ik terug ben! Doe voorzichtig en pas goed op elkaar, hè!
Dikke kus, Monique -
15 November 2009 - 17:15
Ineke:
Wat maken jullie veel mee en wat intersant om het te lezen.Wat zullen jullie genoten hebben op die boot.Ik vind het wel een beetje gemeen van die oude mevrouw maar jullie zullen wel niet anders kunnen.Ik ben benieuwt hoe het in dat hotel is waar jullie over schrijfenen of jullie net zo goed verzorgt worden als waar jullie eerst waren.Maar jullie maken ook veel plezier dat is ook fijn om te horen .nou stoere meiden een dikke knuffel ook van Pa [Bob} -
15 November 2009 - 17:59
Petra:
hoi meiden,,
wauww wat een fantastische verhalen :D Echt heel leuk om te lezen,wat een avonturen! Ben benieuwd of de volgende locatie bevalt ;)
Tot het volgende verhaal!
liefs petra -
15 November 2009 - 19:24
Tante Petra:
Matthijs en Marsha zijn zich op dit moment aan het voorbereiden op een survival vakantie naar zweden voor aankomende zomer, Matthijs wil zijn eigen vissen vangen en leven van een kampvuurtje in de bush off sweden,
Misschien doen jullie wel genoeg survival tips op in de bush off africa om door te geven, maar dat horen we wel als jullie terug zijn in ons koude kikkerlandje Nederland. Voorlopig zijn jullie nog niet klaar en kunnen jullie nog even genieten daar!
Miranda zijn die miljoenpoten nog een beetje eetbaar kunnen we dat ook nog meenemen als tip naar zweden en die wilde kat hebben jullie die ook nog geschoten lijkt me best wel lekker toch?! Jullie verhalen zijn erg leuk en avontuurlijk om te lezen ga zo door en laat ons mee genieten X X X X Tante Petra en de gehele familie
-
15 November 2009 - 20:01
Ria Van Ede:
Hoi meiden,
Wat een geweldige verhalen. Ik zit, ook hier in Spanje te genieten. Maar ook wel heftige ervaringen. Geniet en doe ook voorzichtig. Dikke kus en liefs -
16 November 2009 - 11:47
Pa, Ma En Nicky.:
Nou zeg, wat jullie meemaken is best wel heftig. Maar alles wat jullie kunnen doen 'in zo'n andere wereld' is prachtig. Blijf alsjeblieft, waar dat kan, ook relativeren.
Miran, vanmorgen hadden we het IJsvogeltje weer in de tuin. Ik heb een scherpe foto kunnen maken!
Heel veel iefs van ons, -
16 November 2009 - 14:53
Myrthe:
hoi Miran en Bianca,
WAT super leuk om jullie uitgebreide verslag te lezen. (we kregen het door van Tirs..)hier een regenachtige middag (as useuall)dus lekker chillen met de compu..
TOp dat jullie verschil kunnen uitmaken met wie je bent.
KUS, Myrth -
16 November 2009 - 18:17
Tamara:
Hey Girls,
Heerlijk om weer zo'n mooi verslag te lezen. Duurde wel wat lang deze keer...
Have fun and be save. -
16 November 2009 - 22:30
Saskia:
ik blijf vol ongeloof en met een glimlach jullie reis volgen. Geweldig allemaal!
grt uit Belgie -
17 November 2009 - 19:57
Jeffrey:
Dit soort avonturen lees je in 1 adem door, geweldig! Geniet er van en hou vol al dat goede werk.
Veel plezier en groetjes, Jeffrey -
17 November 2009 - 21:13
Marina :
jeetje wat een verhalen allemaal, maximaal 15 vrouwen, arme man. Wel allemaal heftige dingen die jullie meemaken dat kunnen wij ons hier niet voorstellen.
nou dames keep up the good work, groetjes uit een nat en winderig lelystad.
marina -
17 November 2009 - 21:57
Sjanie:
Hoi meiden,
Geweldig om jullie belevenissen te lezen. Jullie maken heel wat mee. Fijn dat jullie iets kunnen betekenen voor de plaatselijke bevolking. Gelukkig hebben jullie ook veel plezier. Leuk om de foto's te zien. Pas goed op jezelf en elkaar! Liefs, Sjanie -
18 November 2009 - 09:15
Francien:
hoi meiden
wat een boeiend verhaal leuk om zo jullie belevenissen te volgen.
miran hoeveel foto's heb je al gemaakt?
blijf genieten en hard werken en pas goed op elkaar.
liefs
Francien -
18 November 2009 - 11:06
Suzan R.:
Hoi Meiden !!
Ik vind het super om jullie verhalen te lezen !!
De verhalen die je achteraf te horen krijgt zijn leuk, maar dit is veel completer. En zeker de foto's die jullie er bij plaatsen, maken het nog realistischer.
Keep up the good work !!!
veel liefs !! Suzan -
18 November 2009 - 20:07
Frieda:
He hallo daar aan de andere kant van de wereld, gaaf hoor om jullie verhalen te lezen, ik ben natuurlijk stikjaloers... had graag meegewild! Heerlijk om zoveel nieuwe dingen mee te maken in korte tijd. MIssen jullie thuis al of zijn jullie daar te druk voor?
Hier gaat alles zijn gangetje, druk met gezinsperikelen ook leuk hoor, marit heeft haar a-diploma gehaald, nu hebben we een griep in huis (misschien de mexicaanse lastig te zeggen), dus mijn wereldje is iets kleiner hier.
Maak er wat van en tot mails!! Liefs Frieda -
19 November 2009 - 15:38
Thea En Ronald:
Hoi,
We hebben jullie verhalen met veel plezier gelezen. Je moet nu wel een fatastische Sinterklaas missen, want Ronald is Sinterklaas (bij zijn zuster op school). Jammer dat ik geen foto's kan bijsluiten want het is echt lachen.
Nou we wachten met spanning af op jullie volgende verhalen.
Veel plezier en niet te veel insecten eten, want je weet maar nooit.
Groeten, Thea en Ronald -
20 November 2009 - 18:57
Tirza:
ZO! De 18e reactie is dit... Tijd voor een nieuw blog ;-)
Knuf, Tirs -
20 November 2009 - 20:11
Lammy:
Hallo Miranda en Bianca,
tjonge jonge wat maken jullie veel mee. Ik vind het erg knap hoe jullie alles aanpakken, ondanks dat het niet altijd even makkelijk is. Bianca je verslagen zijn erg leuk om te lezen en Miran de foto's zijn echt mooi.
Ik blijf jullie volgen.
Geniet ervan want het is echt wel bijzonder wat jullie allemaal meemaken.
-
21 November 2009 - 17:23
Kim:
Wat een belevenissen allemaal!!!!!!
Dat is nog eens cultuur opsnuiven!!!
Geniet van alles!!!
Liefs Kim -
22 November 2009 - 18:44
Amber:
Hallo!!
Ik heb even jullie verhaaltjes lopen lezen en ik vind het echt super wat jullie meemaken! ook erg grappig en leuk om jullie verhaaltjes te lezen!
Ik wens jullie beide nog heel veel plezier daar en sterkte!
Liefs, x Amber -
22 November 2009 - 20:32
Ofira:
Hoi Miran,
WAt bijzonder dat je dit doet. Is vast een hele bijzondere ervaring. Ik wens je Gods rijke zegen.
Ik ben eigenlijk wel trots op je.
liefs ofira
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
