I'm still alive

Het is al even geleden dat ik schreef vanuit het witte huis. Inmiddels zijn we weer samen maar daar in een ander verhaal meer over.
Eerst even terug in de tijd.

In de nacht van 3 op 4 december is er veel regen gevallen. 'S morgens vroeg in de eerste lion walk waren Zulu, Toka (mannetjes leeuwen) en Leya (vrouwtje) erg uitbundig, veel spelen, rennen langs alle natte struiken en wilden drinken uit elke plas water die was ontstaan. Toka begon een giraffe te stalken en zette uiteindelijk de jacht in, helaas heeft hij hem niet te pakken gekregen. De jacht ging zo snel en hij rende tussen de dichte begroeing door, daardoor raakte we hem kwijt. Vervolgens loop je dan met 2 leeuwen, 4 leeuwenverzorgers, 1 scout en 2 andere vrijwilligers te zoeken naar Toka. De leeuw die zomaar achter elke struik tevoorschijn kan komen. Je hoopt dan maar dat hij niet jou voor een volgend hapje aanziet. Opeens hoorde we "kinderlijk" gegrom en daar kwam hij aangesjokt alsof hij wilde uithuilen bij je omdat hij zijn prooi niet te pakken heeft gekregen.

Even een klein informatief stukje; De leeuwen hier zijn tussen de 13 en 18 maanden. In het wild leven ze dan nog bij hun moeder, worden door haar gevoed en leren ze hoe ze uiteindelijk zichzelf van eten kunnen voorzien. Doordat deze leeuwen minimaal 2 meestal 3 keer per dag "begeleid worden" in een bush walk maken ze kennis met hun oorspronkelijke leefgebied. Het stalken en jagen zit in de genen, je ziet dit gedrag ontwikkelen tijdens de wandelingen. De leeuwenverzorgers zijn dan ook erg blij als ze stalken en een jacht proberen in te zetten. Dit gedrag wordt geregistreerd. Als een leeuw zijn first kill maakt wordt er stoer en uitbundig over gesproken. Leya heeft al 3 kills gemaakt, een imapala en 2 jonge giraffen.
Op het moment dat ze de jacht inzetten en de prooi is sterker dan druipen de leeuwen af naar jou en moet jij ze redden. Bij een imapala is dit niet zo erg maar met buffels is het een heel ander verhaal:)

Na het ontbijt de stad in waar ik Bianca en Lisselot ontmoete bij Rhapsidy. Bijkletsen onder een heerlijke kop koffie.
'S middags samen met Suzie en Adina (vrijwilligers) een les voorbereid over; je leefomgeving, hoe je goed om kunt gaan met afval en het effect hiervan op mens en dier. Het tweede deel ging natuurlijk over leeuwen.
De avonden in het witte huis zijn erg stil en saai. De andere lagen rond 19.00 in bed, dit is te vroeg voor mij dus zat ik lekker buiten bij de wacht te kletsen.

Zaterdagochtend een lionwalk met Tswana en Temi (Tswana is overigens mijn adoptie leeuw geworden). Vlakbij het leeuwenverblijf begroette Tswana mij.Elke keer als een leeuw je komt groeten gaat je hart sneller kloppen en niet alleen van "Oh... wat lief ze begroet me."
De periode hier is overigens een goede cardio test geweest:))
Na een heerlijke wandeling en spelen in hun boom, genaamd 2T tree, 2T = Twsana en Temi en tree dat snappen jullie wel hoop ik.

Na het ontbijt kwamen 20 kids uit Livingstone aan wie we de les hebben gegeven. Het is super om in gesprek te gaan met die luitjes en van elkaar te leren kennen. Daarna samen naar het leeuwenverblijf. De kids zijn te klein om een walk te doen, zodra de leeuwen kleine kinderen zien beginnen ze te stalken. Dit is overigens wel heel gaaf om te zien.

Omdat mijn verhaal veel te lang wordt en je elke lionwalk wel wat beleeft sla ik er nu toch een over.

Zondag na het ontbijt een client lionwalk. De klanten waren Bianca, Shira en 4 voetbal vrijwilligers. Ik mocht deze wandeling als vrijwilliger mee en mijn taak is dan naast het wandelen met de leeuwen foto's maken met de camera's voor de klanten. Super om zo elkaar weer te ontmoeten. Bianca heeft hier ongetwijfeld meer over verteld.

Rond lunchtijd arriveerde 3 nieuwe vrijwilligers Monika (uit Zwitserland), Ali (Australie) en Suzanna (Noorwegen). Vanaf de eerste ontmoeting hadden Monika en ik een klik het is een heerlijk mens en in de week die volgde hebben we samen erg veel lol gehad. De avonden werden gezelliger en veel langer:)
Tijdens de lunch regende het flink hierdoor starte werkronde 3 van die dag wat later. In de achterbak van de truck door het Mosi oa Tunya NP op zoek naar olifanten. Dit om research te doen naar de olifanten populatie hier. We hebben er wel 1 gevonden op een eiland maar al snel kwam hij zwemmend naar het vaste land en paseerde onze truck op een paar meter afstand.

Maandag na een client lionwalk en het ontbijt; meat prepaire, enclosure cleaning and cub feeding. Dit was de tijd om ezelstukken te hakken en te wegen (lijkt net baby weight in de locale kliniek, alleen het hakken dan niet niet:)) Vervolgens in de leeuwen verblijven alle stront en botten weg scheppen en uiteindelijk 1 van de groepen leeuwen eten geven. De leeuwen vallen echt aan zodra je het eten opdiend.

Alle belevenissen met de mannen is een verhaal apart. In het kort... als vrouw wordt je na een weekje hier de prooi van vele mannen. Een prooi wie vele graag willen hebben voor een spelletje "The game" of ze willen je de gelukkigste vrouw van de wereld maken. Om je te krijgen zette ze de jacht in ieder op eigen wijze, soms lachwekkend en triest om te zien, maar een enkele was een uhhh intersante ervaring:)) Netter en subtieler kan ik het niet omschrijven en de uitspraak "What happend in Zambia stays in Zambia" pas ik dan nu maar toe hahahahah.

Dinsdagmiddag samen met Adina & Suzie de krokodillenfarm bezocht. Hier vele krokodillen en slangen gezien, beide ook vastgehouden al was ik bij de slangen niet zo happig en jakkes wat zijn je handen daarna goor.

Woensdagochtend farmen in Maunga village. Aangezien ik al wat ervaring had opgedaan had ik daar al snel de slag te pakken de locale mensen stonden met verbazing naar mijn farming skills te kijken (ik mocht er wel vaker komen:))

'S middags een huwelijksaanzoek welke voor mij als donderslag bij heldere hemel kwam. Deze had ik niet zien aankomen.... uhh "sorry maar nee" hierna was de bewuste man niet zo spraakzaam meer naar mij, hij droop af net als Toka.

Donderdagochtend tijdens de lionwalk met Tswana & Temi kruisde een kudde buffeld ons pad voor we ze zagen moesten Monika en ik Friday volgen en onze pas versnellen. Al snel werd het rennen en wat je dan gebeurt is bijna niet te beschrijven. Je hoopt Friday niet uit het oog te verliezen en ondertussen probeer je op te letten waar je rent. Een modderpoeltje zag ik niet dus "bam" voorover op mijn knieen. Het enige wat ik toen dacht was; "get up, get up, run, run, don't loose Friday". Ondertussen hoor je een kudde buffels rennen, geluid wat ik nog hoor als ik er aan denk. Bij de zandweg waren we relatief veilig doordat je meer zicht hebt in je omgeving. Hier een kwartier gestaan om bij te komen en in de verte zag ik twee van de lionhandlers in een boom zitten (blij dat ik dat niet hoefde te doen). Veilig aangekomen bij de enclosure geef je elkaar een high five met de opmerking "still alive".

'S middags ter gelegenheid van het 1 jarig bestaan een bootcruise met de hele staf. Voor vele de eerste keer en iedereen was erg enthousiast. Hier wat speeches en vele awards werden uitgereikt. Een award voor beste donkey cutter, beste leider en ga zo maar door (serieuse en grappige awards). De mannen waren zo trots en blij met een award en onderling blij voor elkaar dit was bijzonder om te zien.

Vrijdagochtend een training lionwalk gedaan welke met name ging over hoe je tegenover de leeuw jou dominate positie laat zien en kunt behouden. Je moet immers de leider van de groep blijven.

Zondag mijn laatste dag bij de leeuwen een superdag. Tijdens de eerste lionwalk stalkten Tswana en Temi een groep impala's (helaas geen kill) maar de manier van jagen is schitterend ik heb met open mond staan kijken.
Na het ontbijt hard gewerkt (onkruid wieden) rondom het leeuwenverblijf. Ik deed niet echt onder voor de Zambiaanse mannen. Het zweet droop van mijn kop en dat voelt soms erg lekker.

'S middags de laatste lionwalk met Toka, Zulu en Leya. Zulu had overigens die morgen zijn eerste kill gemaakt een monitor lizzard.
Tijdens de wandeling zagen de leeuwen al snel een monitor lizzard en gingen erachteraan. De hagedis ging een boom in waar de leeuwen niet in konden dus bleven ze netjes wachten onder de boom. De lionverzorgers en scout probeerde in deze jacht een handje te helpen door stokken en stenen naar de hagedis te gooien. Dit schouwspel van mannen (die kleine jongens worden) en leeuwen die de wacht houden en hun prooi niet uit het oog verliezen was fantastisch. Na ruim een uur moesten we verder en de hagedis zat nog steeds in de boom. Toka liep tot twee keer toe, vanuit een andere rustplek in de bush, terug naar deze boom maar helaas voor hem de hagedis bleef zitten waar hij zat.

Superdag als afsluiting bij de leeuwen. De volgende morgen was lastig om iedereen weer gedag te zeggen. Voor het ontbijt vertrok ik... naar Livingstone Backpackers....

wordt vervolgt in een gezamelijk verhaal van Bianca en mij.