Onze laatste weekje in Zambia!:(

Even een opmerking om mee te beginnen. Vergeet het verslag hiervoor niet. Dit is het vervolg.

We zaten nu in de bus van Chipata naar Lusaka. Miran lag net als de heenreis bijna de hele reis te slapen. De terugreis was ze toch iets meer wakker en besefte zij dat we toch wel door een heel mooi bergachtig gebied reden. Rond 7 uur hield de bus ermee op. Stonden we daar langs de weg, in het donker, in the middle of nowhere. Na een half uur dacht een van de passagiers laat ik de bus maken. En ja hoor, na een uur konden we weer gaan rijden.
Hierdoor hadden we de aansluiting in Lusaka gemist en moesten we overnachten in de bus op het busstation. Dit was bijzonder(vies). We dachten eindelijk te slapen zagen we dat de stoelen krioelde van de kakkerlakken!!!! Maar ach, je moet toch iets dus wij die beesten weggeveegd en snel gaan zitten/liggen.
Om 6 uur gingen we met de bus naar Livingstone. Bianca zat naast een mega grote vrouw met een mega afro!!!
Die vrouw viel telkens in slaap en liet haar hoofd hangen naar Bianca toe. Dus die afro zat te kriebelen op haar wang en in haar nek. Bianca zat bijna 7 uur voorover of bijna op Miran haar schoot. We waren zo blij om weer THUIS te zijn!! We werden met open armen ontvangen.
Rond 5 uur gingen we met een hele groep naar de Gorge bij rapid 7. Een prachtige omgeving waar je uitkijkt op de Zambezi rivier die 200 meter lager ligt. Daar gingen we bbquen en een wijntje drinken. We zagen uit naar het eerste stukje vlees maar helaas kwam Bianca na een hap in haar mond te hebben erachter dat het krokodil was. Ze leverde het stukje vlees weer in en Miran zat inwendig te genieten van dit tafereel. We hebben een prachtige zonsondergang gezien. Een hele bijzondere manier om kerstavond te vieren.

Vrijdag, 1e kerstdag.
We gingen 's morgens naar de kerk. Dit ging er swingend aan toe. Bianca bracht namens het groepje waarmee we waren een envelopje met inhoud naar voren. Ze liep met een vrouw mee die twee levende kippen doneerde. Die vertelde haar dat ze wel moest dansen. Dus al dansend ging er een hele stoet naar voren met een donatie voor de arme mensen in de communitie. Dit was een leuke en mooie ervaring.
'S middags gingen we naar het old people home om daar kerst te vieren. We serveerde thee met cake en er werd harde muziek gedraaid. Onze taak was om te dansen met de oudjes en er een leuke middag van maken.
Missie was geslaagd voor deze vergeten groep mensen.
'S avonds zijn we met Janine en Suzan uiteten geweest in het Indisch restaurant. De rest van de avond knus bij huis gezeten en genoten van elkaars gezeldschap.

Zaterdag, 26 december gingen we vroeg op pad om nog een laatste Lion walk te doen. Dit was weer een mooie ervaring. Voor Miran was het weer thuiskomen. In de bush besefte zij dat ze het gemist had. Super om er nog een keer te zijn maar ook erg moeilijk om na de walk weer afscheid te nemen.
'S middags gingen we quad rijden. Dit was onze eerste tegenvaller in ons avontuur in Zambia.
'S avonds gingen we uiteten in een vis restaurant. Na het eten hebben we met onze ogen dicht een film gekeken.


Zondag, 27 december gingen we weer vroeg de deur uit om te gaan raften! Onze nieuwe passie! Woorden schieten te kort om dit te beschrijven. Voor een goed beeld moet je de dvd's maar komen kijken. We kwamen wel bond en blauw uit de boot maar dat is het waard. We kregen er geen genoeg van en we boekte nog een laatste halve dag voor ons vertrek.
Weer terug in Livingstone backpackers kregen we een massage en hierna ging onze eerste party night beginnen! De Mosi smaakte Miran erg goed:). Bianca was aan de telefoon met mams en Miran kwam langs met een pretkop en vroeg Bianca om haar te redden bij de bar. Ze was aan de praat geraakt met een dronken gast waar ze niet van af kwam. Na voor mijn gevoel een uur komt Bianca aangelopen en ik dacht "hehe eindelijk kom ik hier weg". Wat schetste mijn grote verbazing, Bianca besteld doodleuk een wijntje en een Mosi voor mij:))(Nee Bianca geen Mosi meer...ach tja wat the f...)! Toch zijn we van die dronken gast afgekomen en liepen we naar Marnus, Werner(zuid afrikaanse vrienden), Dave en Mark.
We belandde uiteindelijk met kleren aan in het zwembad en maakte pyramides en hadden veel water pret.
Miran kon niet zo goed meer lopen op het vaste land dus vandaar maar het water in, daar was het lopen namelijk wat makkelijker:)!

Maandag, 28 december, onze laatste dag! We gingen weer vroeg de deur uit. Beetje wankel en brak maar daar voel je niets meer van als je op de rivier zit. Ik zei gister toch al dat lopen op het water makkelijker is:)) Dit was weer geweldig! Het enige dat toch wel erg zwaar was, was de klim naar boven. Dit doe je wanneer je een halve dag doet. Maar goed, we zijn met nog meer blauwe plekken en een gekneusde teen(Bianca) toch boven gekomen en waren blij dat we dit nog hebben gedaan!
'S middags was een race tegen de klok. We moesten nog souverniers kopen, afscheid nemen van vele inmiddels dierbare mensen voor ons en natuurlijk nog een laatste party night! We bestelden pizza en aten die met een groep mensen op bij de bar met een hoop wijntjes en Mosi's.

Dit was het 2 maanden durende avontuur in Zambia, waar we ontzettend veel hebben geleerd, gezien en van hebben genoten.
Dit is een periode die we meenemen in ons hart. Niet alleen het land maar ook de mensen, de situaties(vervelend of juist mooi) en de inmiddels prachtige vriendschap tussen Miran en Bianc. Dit was onvergetelijk en zeer kostbaar.
Dit is voor herhaling vatbaar!!:)