laatste dagen Luangwa np

Hallo allemaal,

Alsnog een verhaal over onze laatste anderhalve week in Zambia. We waren gebleven bij Zondag 20 december 2009.

We stonden vroeg op om de safari walk te gaan doen. We moesten een heel eind rijden om bij een gebied te komen waar we nog konden lopen. Het regenseizoen was namelijk al begonnen en dat maakt de omgeving niet echt toegangelijk om lopend doorheen te gaan. Het was mega interessant. We hebben veel voetafdrukken en poep gezien(Miran blij!) Op een gegeven moment moesten we een andere weg opgaan omdat er een kudde olifanten bleven staan waar wij eigenlijk langs wilde lopen. Toen wij om een bosje heen liepen zagen we opeens een buffel staan. Miran kreeg een flashback en keek even iets minder gelukkig. Maar the diehard ging gewoon door en genoot van elk moment. Nadat we veel mooie dingen hebben gezien liepen we terug naar de truck. Het grappige was dat we door een drassig gebied moesten lopen en we een etage groter werden door de blubber! Bianca probeerde het modder van haar schoen af te schoppen en raakte o.a Robbie(de gids).
'S middags lekker gehangen bij het zwembad. Genoten van de koude douche want het was bloedheet!(temperaturen waar we nu erg naar terug verlangen!)
'S avonds lekker gegeten en bij de bar gehangen en gekletst met de managers. Rond 12 uur gingen we terug naar de tent. Bianca wilde haar tanden te poetsen in de openlucht badkamer achter onze tent. Miran zat lekker op haar bedje in haar onderbroek en hempje en hoorde Bianca schreeuwen. Vervolgens schrok ze zich rot van drie mannen die voor de tent stonden, die afkwamen op het geschreeuw. Bianca kon niet wegkomen omdat er een mega grote krekel op haar sprong en op de rits van de tent ging zitten. Ze schaamde zich rot om tegen de nachtwakers en Paolo(manager) te zeggen dat het alleen maar een krekel was. Paolo lachte zich rot en vertelde dat hij Levingson(een van de nachtwakers) nog nooit heeft zien rennen. Kewi(ander nachtwaker) kwam ook niet meer bij. Miran zat ondertussen in een vervelende situatie, hi hi. Ze zat daar in haar onderbroek op het bed tussen een schreeuwende Bianca rechts van de tent en de lachende mannen links van de tent, dus wilde niet opstaan om Bianca te redden. Ze dacht bekijk het maar! Ze kon ook niet staan van het lachen.
Nadat alles rustig was gingen we eindelijk slapen.

Maandag 21 december gingen we met Jutah en Mathias naar een textielfabriek. Jutah en Mathias was een stel in de leeftijd van onze ouders. Waar we een gezellige tijd mee hebben gehad. We reden met hun luxe auto naar de fabriek en hebben daar geshopt. Op de terugweg wilde Jutah brood halen in een dorpje. Echt een gehucht waar geen supermarkt was en helaas ook geen brood meer te krijgen. Maar we hadden wel een watermeloen!!
Die Bianca onder haar rok onze tent insmokkelde om de baboons niet te laten weten dat we eten in de tent hadden.
Om 4 uur gingen we weer een safari rit doen. Het eerste wat Robbie (onze gids) opmerkte naar Bianca dat ze niet van vliegende beesten hield :)) We waren in de locale staff meetingen een vast agendapunt geworden. Ach ja zij leren van ons en wij van hen, zo hebben we deze drive weer veel gezien, gehoord en geleerd.

Dinsdag 22 december hadden we onze laatste safari rit, dachten we. Na deze rit hebben we ons budget onder de loep genomen en zagen we dat we het uitstekend deden. Als beloning gingen we 's avonds nog een safari rit doen. Maar we werden gestraft(onder de koude douche gezet) op het feit dat we niet genoegen namen met wat we al hadden gedaan. We begonnen de rit heerlijk. Het spetterde maar de zon kwam toch door. We hebben drie leeuwen gezien met een mega dik gevulde buik. Het laatste uur veranderde het weer. We zagen de bui beginnen en ons kant opkomen. We konden nog een klein stukje voor de regen uit rijden maar helaas won de bui de race. We werden compleet natgeregend en de poncho's die we aanhadden konden het water niet aan. Wat nog wel mooi was dat we jagende leeuwen zagen op de terugweg. Maar Bianca had er helemaal de smoor in en wilde gewoon terug. Miran zag ook nog op de valreep een beestje die we nog niet hadden gezien. We weten nog steeds niet wat het was. Bianca had trouwens ook niet gekeken. Kon haar niets meer schelen. Het was een aparte ervaring!:)

Woensdag 23 december om 6.00 uur vertrokken we met een luxe minibus(taxi) naar Chipata. Was echt een verademing als je het vergelijkt met de heenreis. Maar we waren er nog niet. We kwamen rond half 10 aan in Chipata. Daar vertrokken we om half 12 richting Lusaka.