Life Skills
Door: Bianca en Miranda
Blijf op de hoogte en volg Bianca en Miranda
22 November 2009 | Zambia, Livingstone
Deze week hebben we ‘s morgens in verschillende klinieken gewerkt. De rest van de week mochten we samen aan het werk.
Maandag middag hebben we de voorbereiding gedaan voor life skills. Life Skills is een cursus voor tieners waar zij vrijwillig aan kunnen deelnemen. Dit is 6 weken lang, 3 middagen in de week. Elke week wordt er een onderwerp besproken zoals; eerste hulp, sollicitatiebrieven schrijven, HIV/AIDS voorlichtingen en nog een aantal dingen. Wij mochten HIV/AIDS als onderwerp behandelen. We vonden het wel eng, want ze kunnen erg goed engels en wij dachten dat het heel moeilijk zou zijn en al die moeilijke woorden. Probeer maar eens te zeggen Immunodeficiency! Miran had hem wel door, maar Bianca struikelde er telkens over. Onze truc was om eerst aan de tieners te vragen waar HIV voor staat en zij konden dit gelukkig zelf erg goed uitspreken. Dus konden wij het houden bij de afkorting!
Weer even terug naar de voorbereiding. Wij kregen te horen dat we een groep tieners konden verwachten tussen de 11 tot 15 jaar. Dus wij dachten dat we de tieners iets mee konden geven over relaties aangaan en hoe je met het andere geslacht omgaat en het verschil ertussen. Over het verliefd worden, zoenen en uiteindelijk goed nadenken voor je begint aan sex. Laat je altijd testen e.d.
We hadden alles geregeld, info over soa’s, een houten nep…, en een goed programma om middag 1 door te komen. Dinsdag middag komen we aan bij de school en we waren bloed nerveus. We moesten wel ruim een half uur wachten tot we een groepje kinderen voor ons hadden. Ze bleken veel jonger te zijn. Tussen de 9 en 13 jaar. Bianca vroeg nog even na bij de directrice of het goed was dat we dit konden bespreken met de tieners. We mochten de informatie wel benoemen maar geen details of geen documentatie materiaal laten zien. De boodschap moest zijn geen sex voor het huwelijk!! Dus wij een beetje in paniek, want ons programma moest dus a la minuut veranderd worden. Onze ogen werden wel geopend. In Nederland wordt HIV/AIDS echt in combinatie met onveilige sex gezien. Hier in Zambia is het een groter probleem omdat veel mensen het hebben. Het probleem is niet alleen hoe je besmet kunt raken maar ook weten wat je status is, hoe je omgaat met mensen met HIV. Maar ook hoe je toch een gelukkig leven kan leiden wanneer je HIV hebt. Het is hier echt een sociaal probleem. Mensen worden gediscrimineerd. De mensen hier praten er liever niet over en sommige mensen willen het gewoon niet weten. Het is niet te vergelijken! Maar goed, we zijn begonnen aan onze geimprofiseerde les over HIV/AIDS. De tieners wisten er echt alles over. (Wij maakte al een opmerking over het feit dat zij ons beter les konden geven) Er was een meisje “Olivia” die wilde wel lerares worden, ze kon zo goed vertellen. Bianca vroeg of zij morgen niet een lesje wilde voorbereiden. Dat wilde Olivia heel graag. Ze zou een stukje voorbereiden over uitslag. Toen volgde er nog twee die les wilde geven. Lufwendo over een goed gebalanceerd dieet en nog een jongen over hoe kun je iemand helpen die HIV heeft. Wij blij, want ons programma voor dag twee hadden we deze dag al zo goed als besproken! Wij zouden een stuk voorbereiden over discriminatie en stigmas. We hebben als afsluiting galgje gedaan met woorden die te maken heeft met wat we besproken hadden. Al met al hebben we ons druk gemaakt om niets, vonden het erg leuk en zagen we uit naar de volgende dag.
Woensdagmiddag hebben we een uur gewacht. We waren goed voorbereid en stonden vol enthousiasme te wachten. Twee van de medeleerkrachten(tieners) kwamen goed voorbereid met materiaal aangelopen. Lufwendo begon over zijn gedeelte en had zelfs verschillende soorten groenten bij zich. Olivia had een mooie poster gemaakt samen met Maikel. Ook een tiener uit de groep. Dit was erg leuk om te zien. Beide zijn het leerkrachten in ontwikkeling. Erg leuk om te zien. Olivia maakte veel gebruik van het bord en de andere wilde alles overschrijven waardoor ze te lang moest wachten. Hierdoor gaf ze haar klatjes aan de tieners en stopte met les geven. Miran ging naar haar toe om haar weer aan te moedigen en gaf als tip om niet alles op te schrijven. Ook gaf Miran haar een dikke pluim want ze deed het erg goed. Olivia zag het weer zitten en ging weer verder. Nadat wij ons stuk hadden gedaan hebben we de middag afgesloten met een balspel. Dit was erg leuk en de tieners waren dol enthousiast. Was erg leuk om te zien! Weer een geslaagde middag. Ze wilde de volgende dag een test. Dus wij beloofde hen dat wij een test zouden maken. We zijn tot laat in de avond bezig geweest met het maken van die test. Wat best moeilijk is aangezien het in engels moet. Maar het is gelukt!!!
Donderdagmiddag, het regende we waren erg benieuwd of de luitjes kwamen opdagen. Maar na een halfuurtje werd de regen wat minder en kwamen de eerste aangelopen. Vooraf geen mogelijkheid meer gehad om de gemaakte test te kopieren, dus werd het weer even improviceren (maar dat gaat ons zeer goed af en pas ook prima hier in de Afrikaanse werkwijze). Bianca schreef de vragen op het bord en Miran hielp her en der daar waar nodig was om wat extra uitleg te geven. De kids zijn zo gedreven ondanks dat we gezegt hadden alleen de antwoorden op hun eigen papier te schrijven, schreven vele kids de vragen over simpel weg omdat ze het mee naar huis willen nemen. De tijd was te kort hiervoor maar we hebben aan een van de meiden een overgeschreven test meegegeven welke ze ongetwijfeld onderling zullen uitwisselen. Tijdens de test was het soms rumoerig. We vroegen aan hen of ze de antwoorden aan elkaar vertelden in hun eigen taal. Hierom moesten ze erg lachen en ze beweerde dit niet te doen. Vervolg was iets minder rumoerig en alles engelstalig (zodat wij er tenminste nog iets van konden maken). Voor we het wisten was de tijd bijna om en we moesten nog een deel samen nakijken. Totaal konden ze 31 punten halen en de laagste score was 26 punten. Dus al onze studenten waren geslaagd! Voordat we weg gingen hebben we de tieners ieder een frisbee of jojo gegeven. Daarop stond “ thanks for being our teacher! Bianca en Miranda”. Die lachende en blije gezichten vergeet je niet snel. Dat ze gelukkig zijn met zoiets kleins. Ze zeiden allemaal we will miss you! We gingen met een voldaan gevoel naar huis.
Vrijdag zijn we voor het eerst samen naar een kliniek gegaan. Maar al snel was Miran ergens anders in het gebouw aan het werk en waren we nog niet samen aan het werk. Bianca had die ochtend pech met de thermometers. Ze deed teveel alcohol op het watje waardoor de thermometers te nat werden en daardoor niet meer werkte. Uiteindelijk kreeg ze een ouderwedse thermometer die je uit moet schudden. Ze had het niet helemaal door dus ze schudde zich suf. Met als gevolg drie dagen spierpijn en een wachtkamer vol lachende patienten. Miran heeft baby’s gewogen en het registreren was niet helemaal helder, uiteindelijk bleken de goede lijsten op te zijn en heeft ze op een primitieve manier nieuwe lijsten gemaakt.
‘ S middags gingen we samen bouwen. Bianca had erg veel moeite met het pleisterwerk omdat haar arm niet meer mee wilde werken na al het schud werk van die ochtend. Waarschijnlijk kunnen we volgende week de school gaan schilderen. Lijkt ons erg leuk!
Hoera!!! ‘ s avonds hadden we weer shima. Na deze verrukkelijke maaltijd(wat ontzettend tegenvalt) hebben we onszelf getrakteerd op een geweldig dessert in Fezbar. Dit is eigenlijk traditie geworden hier in het huis. Na shima, een lekker toetje als compesatie. Bleek er Kareoke avond te zijn! We hebben met zijn allen een aantal nummers gezongen. Was erg leuk!
Zaterdagochtend om 8 uur afrikaanse tijd(dus om 10 uur!!!) vertrokken we naar Mukuni Village. Dit is een prachtig dorp waar je ook echt een soort koning en koningin hebt. Daarom heen heb je nog 110 dorpen liggen. In totaal leven er 15000 mensen in deze omgeving. We kregen een rondleiding door het dorp. We begonnen bij de gevangenis. Echt vreemd. Midden in het dorp staat een heel klein gebouwtje met twee kamers. Als je een regel overtreed zoals luidruchtig dronken zijn dan wordt je gestraft en in de gevangenis gezet. De straf kan varieren van 1 tot 14 nachten. Overdag kunnen de mensen je aan werk zetten en na werkzaamheden wordt je weer opgesloten. Het gebouw staat midden in het dorp omdat iedereen dan kan zien dat je een fout hebt begaan(middeleeuwse schandpaal). In dit dorp wordt ook niet gestolen zei de gids. We mochten ook kijken bij de mensen op hun erf en in hun huizen. Dit was zo mooi daar! De vrouwen decoreren hun tuin met lege flessen. Wat ons opviel was dat het in dit dorp opgeruimd en netjes was. Voor het afval worden gaten gegraven en vervolgens verbrand. Hier in Livingstone ligt het langs de weg of op een verzamelplek. We hebben ook het paleis gezien. Dat was een hut met dode dieren hierin en luxe stoelen. We mochten de troon niet aanraken. Maar we hebben wel mooie foto’s kunnen maken. We sloten de trip af met een rondje over de craftmarket. Daar waren zulke mooie dingen. Bianca wilde wel alles meenemen en ging ook als laatste weg.
Eind van de middag zijn we naar de spar gelopen. Onderweg langs wat souverniers winkels gegaan en ja hoor, Miran had een juwelier gespot. Hier waren prachtige sieraden en Miran heeft al een hanger op het oog. Zilver met natuurstenen. Kost wel een miljoen dus ze denkt er nog even over na. Na het shoppen op het terras in het zonnetje koffie en sprite gedronken. Bianca had eindelijk haar snicker gegeten. Dit wilde ze al ruim een week maar kon het nergens vinden. Voor de rest niet veel gedaan. Bianca lag al om 7 uur in bed en kwam er de volgende dag pas weer uit!!
Zondag zijn we naar een luxe hotel gegaan en hebben heerlijk aan het zwembad gelegen. Heerlijk om even uit de omgeving te zijn en van wat luxe te genieten. De toiletten waren prachtig en het toiletpapier was zo zacht en wit!!! De bril zat niet los. Kortom geweldig!! Bianca heeft patat gegeten!!!! Wat een feestje!! Ook hebben we zebra’s, apen, giraffen en nog een aantal beesten gezien. Die leven rond het hotel.
De week is omgevlogen!! Aankomende week onze laatst week samen en dan scheiden onze wegen!
Tot de volgende keer!!
Maandag middag hebben we de voorbereiding gedaan voor life skills. Life Skills is een cursus voor tieners waar zij vrijwillig aan kunnen deelnemen. Dit is 6 weken lang, 3 middagen in de week. Elke week wordt er een onderwerp besproken zoals; eerste hulp, sollicitatiebrieven schrijven, HIV/AIDS voorlichtingen en nog een aantal dingen. Wij mochten HIV/AIDS als onderwerp behandelen. We vonden het wel eng, want ze kunnen erg goed engels en wij dachten dat het heel moeilijk zou zijn en al die moeilijke woorden. Probeer maar eens te zeggen Immunodeficiency! Miran had hem wel door, maar Bianca struikelde er telkens over. Onze truc was om eerst aan de tieners te vragen waar HIV voor staat en zij konden dit gelukkig zelf erg goed uitspreken. Dus konden wij het houden bij de afkorting!
Weer even terug naar de voorbereiding. Wij kregen te horen dat we een groep tieners konden verwachten tussen de 11 tot 15 jaar. Dus wij dachten dat we de tieners iets mee konden geven over relaties aangaan en hoe je met het andere geslacht omgaat en het verschil ertussen. Over het verliefd worden, zoenen en uiteindelijk goed nadenken voor je begint aan sex. Laat je altijd testen e.d.
We hadden alles geregeld, info over soa’s, een houten nep…, en een goed programma om middag 1 door te komen. Dinsdag middag komen we aan bij de school en we waren bloed nerveus. We moesten wel ruim een half uur wachten tot we een groepje kinderen voor ons hadden. Ze bleken veel jonger te zijn. Tussen de 9 en 13 jaar. Bianca vroeg nog even na bij de directrice of het goed was dat we dit konden bespreken met de tieners. We mochten de informatie wel benoemen maar geen details of geen documentatie materiaal laten zien. De boodschap moest zijn geen sex voor het huwelijk!! Dus wij een beetje in paniek, want ons programma moest dus a la minuut veranderd worden. Onze ogen werden wel geopend. In Nederland wordt HIV/AIDS echt in combinatie met onveilige sex gezien. Hier in Zambia is het een groter probleem omdat veel mensen het hebben. Het probleem is niet alleen hoe je besmet kunt raken maar ook weten wat je status is, hoe je omgaat met mensen met HIV. Maar ook hoe je toch een gelukkig leven kan leiden wanneer je HIV hebt. Het is hier echt een sociaal probleem. Mensen worden gediscrimineerd. De mensen hier praten er liever niet over en sommige mensen willen het gewoon niet weten. Het is niet te vergelijken! Maar goed, we zijn begonnen aan onze geimprofiseerde les over HIV/AIDS. De tieners wisten er echt alles over. (Wij maakte al een opmerking over het feit dat zij ons beter les konden geven) Er was een meisje “Olivia” die wilde wel lerares worden, ze kon zo goed vertellen. Bianca vroeg of zij morgen niet een lesje wilde voorbereiden. Dat wilde Olivia heel graag. Ze zou een stukje voorbereiden over uitslag. Toen volgde er nog twee die les wilde geven. Lufwendo over een goed gebalanceerd dieet en nog een jongen over hoe kun je iemand helpen die HIV heeft. Wij blij, want ons programma voor dag twee hadden we deze dag al zo goed als besproken! Wij zouden een stuk voorbereiden over discriminatie en stigmas. We hebben als afsluiting galgje gedaan met woorden die te maken heeft met wat we besproken hadden. Al met al hebben we ons druk gemaakt om niets, vonden het erg leuk en zagen we uit naar de volgende dag.
Woensdagmiddag hebben we een uur gewacht. We waren goed voorbereid en stonden vol enthousiasme te wachten. Twee van de medeleerkrachten(tieners) kwamen goed voorbereid met materiaal aangelopen. Lufwendo begon over zijn gedeelte en had zelfs verschillende soorten groenten bij zich. Olivia had een mooie poster gemaakt samen met Maikel. Ook een tiener uit de groep. Dit was erg leuk om te zien. Beide zijn het leerkrachten in ontwikkeling. Erg leuk om te zien. Olivia maakte veel gebruik van het bord en de andere wilde alles overschrijven waardoor ze te lang moest wachten. Hierdoor gaf ze haar klatjes aan de tieners en stopte met les geven. Miran ging naar haar toe om haar weer aan te moedigen en gaf als tip om niet alles op te schrijven. Ook gaf Miran haar een dikke pluim want ze deed het erg goed. Olivia zag het weer zitten en ging weer verder. Nadat wij ons stuk hadden gedaan hebben we de middag afgesloten met een balspel. Dit was erg leuk en de tieners waren dol enthousiast. Was erg leuk om te zien! Weer een geslaagde middag. Ze wilde de volgende dag een test. Dus wij beloofde hen dat wij een test zouden maken. We zijn tot laat in de avond bezig geweest met het maken van die test. Wat best moeilijk is aangezien het in engels moet. Maar het is gelukt!!!
Donderdagmiddag, het regende we waren erg benieuwd of de luitjes kwamen opdagen. Maar na een halfuurtje werd de regen wat minder en kwamen de eerste aangelopen. Vooraf geen mogelijkheid meer gehad om de gemaakte test te kopieren, dus werd het weer even improviceren (maar dat gaat ons zeer goed af en pas ook prima hier in de Afrikaanse werkwijze). Bianca schreef de vragen op het bord en Miran hielp her en der daar waar nodig was om wat extra uitleg te geven. De kids zijn zo gedreven ondanks dat we gezegt hadden alleen de antwoorden op hun eigen papier te schrijven, schreven vele kids de vragen over simpel weg omdat ze het mee naar huis willen nemen. De tijd was te kort hiervoor maar we hebben aan een van de meiden een overgeschreven test meegegeven welke ze ongetwijfeld onderling zullen uitwisselen. Tijdens de test was het soms rumoerig. We vroegen aan hen of ze de antwoorden aan elkaar vertelden in hun eigen taal. Hierom moesten ze erg lachen en ze beweerde dit niet te doen. Vervolg was iets minder rumoerig en alles engelstalig (zodat wij er tenminste nog iets van konden maken). Voor we het wisten was de tijd bijna om en we moesten nog een deel samen nakijken. Totaal konden ze 31 punten halen en de laagste score was 26 punten. Dus al onze studenten waren geslaagd! Voordat we weg gingen hebben we de tieners ieder een frisbee of jojo gegeven. Daarop stond “ thanks for being our teacher! Bianca en Miranda”. Die lachende en blije gezichten vergeet je niet snel. Dat ze gelukkig zijn met zoiets kleins. Ze zeiden allemaal we will miss you! We gingen met een voldaan gevoel naar huis.
Vrijdag zijn we voor het eerst samen naar een kliniek gegaan. Maar al snel was Miran ergens anders in het gebouw aan het werk en waren we nog niet samen aan het werk. Bianca had die ochtend pech met de thermometers. Ze deed teveel alcohol op het watje waardoor de thermometers te nat werden en daardoor niet meer werkte. Uiteindelijk kreeg ze een ouderwedse thermometer die je uit moet schudden. Ze had het niet helemaal door dus ze schudde zich suf. Met als gevolg drie dagen spierpijn en een wachtkamer vol lachende patienten. Miran heeft baby’s gewogen en het registreren was niet helemaal helder, uiteindelijk bleken de goede lijsten op te zijn en heeft ze op een primitieve manier nieuwe lijsten gemaakt.
‘ S middags gingen we samen bouwen. Bianca had erg veel moeite met het pleisterwerk omdat haar arm niet meer mee wilde werken na al het schud werk van die ochtend. Waarschijnlijk kunnen we volgende week de school gaan schilderen. Lijkt ons erg leuk!
Hoera!!! ‘ s avonds hadden we weer shima. Na deze verrukkelijke maaltijd(wat ontzettend tegenvalt) hebben we onszelf getrakteerd op een geweldig dessert in Fezbar. Dit is eigenlijk traditie geworden hier in het huis. Na shima, een lekker toetje als compesatie. Bleek er Kareoke avond te zijn! We hebben met zijn allen een aantal nummers gezongen. Was erg leuk!
Zaterdagochtend om 8 uur afrikaanse tijd(dus om 10 uur!!!) vertrokken we naar Mukuni Village. Dit is een prachtig dorp waar je ook echt een soort koning en koningin hebt. Daarom heen heb je nog 110 dorpen liggen. In totaal leven er 15000 mensen in deze omgeving. We kregen een rondleiding door het dorp. We begonnen bij de gevangenis. Echt vreemd. Midden in het dorp staat een heel klein gebouwtje met twee kamers. Als je een regel overtreed zoals luidruchtig dronken zijn dan wordt je gestraft en in de gevangenis gezet. De straf kan varieren van 1 tot 14 nachten. Overdag kunnen de mensen je aan werk zetten en na werkzaamheden wordt je weer opgesloten. Het gebouw staat midden in het dorp omdat iedereen dan kan zien dat je een fout hebt begaan(middeleeuwse schandpaal). In dit dorp wordt ook niet gestolen zei de gids. We mochten ook kijken bij de mensen op hun erf en in hun huizen. Dit was zo mooi daar! De vrouwen decoreren hun tuin met lege flessen. Wat ons opviel was dat het in dit dorp opgeruimd en netjes was. Voor het afval worden gaten gegraven en vervolgens verbrand. Hier in Livingstone ligt het langs de weg of op een verzamelplek. We hebben ook het paleis gezien. Dat was een hut met dode dieren hierin en luxe stoelen. We mochten de troon niet aanraken. Maar we hebben wel mooie foto’s kunnen maken. We sloten de trip af met een rondje over de craftmarket. Daar waren zulke mooie dingen. Bianca wilde wel alles meenemen en ging ook als laatste weg.
Eind van de middag zijn we naar de spar gelopen. Onderweg langs wat souverniers winkels gegaan en ja hoor, Miran had een juwelier gespot. Hier waren prachtige sieraden en Miran heeft al een hanger op het oog. Zilver met natuurstenen. Kost wel een miljoen dus ze denkt er nog even over na. Na het shoppen op het terras in het zonnetje koffie en sprite gedronken. Bianca had eindelijk haar snicker gegeten. Dit wilde ze al ruim een week maar kon het nergens vinden. Voor de rest niet veel gedaan. Bianca lag al om 7 uur in bed en kwam er de volgende dag pas weer uit!!
Zondag zijn we naar een luxe hotel gegaan en hebben heerlijk aan het zwembad gelegen. Heerlijk om even uit de omgeving te zijn en van wat luxe te genieten. De toiletten waren prachtig en het toiletpapier was zo zacht en wit!!! De bril zat niet los. Kortom geweldig!! Bianca heeft patat gegeten!!!! Wat een feestje!! Ook hebben we zebra’s, apen, giraffen en nog een aantal beesten gezien. Die leven rond het hotel.
De week is omgevlogen!! Aankomende week onze laatst week samen en dan scheiden onze wegen!
Tot de volgende keer!!
-
22 November 2009 - 21:58
Ineke:
Hoi meiden wat fijn om te horen dat het goed met jullie gaat en wat heerlijk om weer wat van jullie ervaringen te lezen .Wat gaat het snel he .Ik heb weer genoten van de verhalen .dikke knuffel xx -
22 November 2009 - 22:47
Miek:
He meiden,
Ik heb eindelijk "goed" internet en ga proberen tussen het werken, klussen, kids enz. jullie verslagen te lezen.
Knuff Miek -
22 November 2009 - 22:54
Suzan R.:
Hoi Hoi,
Wat gaat de tijd snel he ?? Ik vind het leuk te lezen hoe het jullie vergaat in het verre afrika !! Maar hoe moet dat nou verder als jullie wegen scheiden ?? Houden de verhalen dan ook op ?
Ik hoop het niet.... Geniet nog even van jullie laatste weekje samen !
Veel liefs Suzan -
23 November 2009 - 08:58
Hen En Ti Rs:
Wat een goed idee van die frisbee, kanjers! Prachtig om deze verhalen weer te lezen. Het brengt Afrika een heel klein beetje bij ons. Geniet van deze week samen!!! Liefs van ons! -
23 November 2009 - 10:49
Carin:
Heeey lieve Miran!
Heb via Myrthe (en Tirs) deze link ontvangen... Wat ontzettend gaaf dat je dit doet...
Heb ff alle verslagen in 1x bijgelezen; je humor is in ieder geval niet veranderd! Ha ha!
Zet 'm op daar - jullie doen goed werk. Ook al voelt het soms als een druppel op een gloeiende plaat... BLIJF druppelen! Anders verbrandt de plaat!!! Zet 'm op!!
Liefs, Carin -
23 November 2009 - 10:59
Pa, Ma En Nicky.:
Tjonge, wat een week. Jullie maken wat mee. Wij zijn trots op jullie wat je doet en kan betekenen voor de mensen.
Leuk om allerlei verschillende dingen te doen en te zien.
Liefs van ons en een miauw van Nicky. -
24 November 2009 - 19:22
Miran:
Vandaag geen verslag maar alleen foto's :)) -
24 November 2009 - 23:09
Lars En Pris:
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen en de mooie foto's te bekijken. Hoop dat we snel kunnen skypen!
xx -
25 November 2009 - 23:53
Wijnand En Lillian:
Hey bianca heb de link van je vader gekregen, Leuk zeg om dit op deze manier met iedereen te kunnen delen. En mooie foto's ook die jullie er bij plaatsen, we wensen jullie nog een fijne tijd toe en we genieten van jullie verhalen
greetz wijnand en lillian kogge 1236 -
26 November 2009 - 08:37
Petra:
wauwww wat een mooie foto's zeg! krijg je toch nog een beter beeld van hoe het daar is :) Bijna weer uit elkaar,, pas maar op miran voor de leeuwen :D heel veel plezier en soms ook wel sterkte gewenst denk ik! Want niet alles zal alleen maar leuk zijn,,
succes en tot het volgende verhaal!
liefs petra -
27 November 2009 - 14:11
Pa, Ma En Nicky:
Bedankt voor de superfoto's!
Gaaf om te zien hoe jullie bezig zijn.
Liefs van ons. -
27 November 2009 - 22:04
Ineke:
Miranda Wat een mooie foto´s heb je weer gemaakt. Nou dames laatste weekeind met elkaar en dan even uit elkaar maar dat is ook zo weer voorbij dikke knuffel voor jullie allebij -
28 November 2009 - 10:53
Francien:
hallo
wat een leuk verslag en de foto's zijn mooi en geven een indruk hoe jullie het hebben.
succes met jullie werk.
liefs
Francien -
28 November 2009 - 16:52
Brigitte :
hoi tante bianca ik mis je heb je het leuk daarzoo waat voor dieren hepje gezien dikke kus xxxxxxxxxxxxxxx -
28 November 2009 - 16:58
Saskia:
Lieve Miran,
Leuk hoor, en mooi om te horen dat het Engels je zo goed af gaat! Leuk ook dat de kinderen daar wel alles willen doen op school en hun beste beentje voor zetten. Nu maar hopen dat jullie werk ook over een paar jaar nog wordt herinnerd door de tieners van nu.
XX uit belgie -
28 November 2009 - 23:32
Sanne:
Heej!
Leuk om te lezen en te zien wat jullie allemaal doen! :D
De jongens op het werk missen je wel Bianca (en je collega's natuurlijk ook ;))! Je bent tenslotte ook L zn manager! (zoals hij dat van de week zei)
Ben benieuwd naar jullie volgende belevenissen!! succes en geniet ervan!!
X San -
29 November 2009 - 18:20
Marina:
hey wat een mooie foto s zeg zomaar olifanten en zebra in het eggie.
Dat is wat anders dan hondjes uitlaten in de zuigerplas. Wat een leuke verhalen. Fijn weekend.
groetjes
Marina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
