Habari!
Door: Miran en Bianca
Blijf op de hoogte en volg Bianca en Miranda
26 Oktober 2010 | Kenia, Limuru
Lieve allemaal,
Allereerst willen we iedereen bedanken voor de reacties, medeleven en donaties die we hebben ontvangen.
De extra spullen en onze eigen bagage maakte het inchecken nog wel even spannend. Even wat herinpakken en uiteindelijk vertrokken we met 4 grote tassen en veel handbagage.
De reis verliep snel en goed. Ons eerste avontuur begon met een kauwgompje! Waar laat je een kauwgompje als je gaat eten? Bianca had een plekje gevonden in het doosje waar het eten in zat. Miranda dacht, je krijgt er nog een. Het kauwgompje ging sneller dan verwacht haar mond uit en vloog op Bianca haar schoot! Lekker begin!
We kwamen niet meer bij en kregen de opmerking van de stuwardes, "we zijn er bijna dames". En inderdaad, voor we het wisten waren we er al.
Op de luchthaven van Nairobi moesten we ons visa halen. Dit ging sneller dan we dachten. Al zagen we wel honderden mensen staan. Nadat we onze koffers en tassen hadden, wat langer duurde dan verwacht gingen we geld wisselen en op weg naar Limuru.
De plek waar we verblijven.
Er was geen warm welkoms commite. We werden naar ons kamer gebracht en daar zaten we dan. Nog niets van de omgeving gezien, geen vrijwilligers gezien. Maar goed, we waren blij dat we er waren. Over warm gesproken.
De temperatuur valt wel tegen. 's morgens en 's avonds is het gewoon KOUD hier. Gelukkig warmt het zonnetje ons overdag wel iets op. Maar 's nachts draaien we ons in alle dekens die er zijn.
Volgende dag konden we in daglicht zien hoe onze accomodatie en omgeving eruit ziet. En dat is erg mooi. We verblijven in een gebouw van een internationaal baptistisch conferentie centrum Brackenhurst. Het lijkt een soort centre parcs.
Na het ontbijt maakte we kennis met Charrity. De project coordinator van African Impact. We kregen onder een genot van een kopje koffie en warme chocomelk informatie over de diverse projecten hier en met name het project wat we gaan doen de komende drie weken.
Hierna gingen we naar Mukeu, waar we de komende 3 weken gaan werken. Een boarding school waar ruim 30 kinderen wonen met een verstandelijke beperking. Zij wonen en krijgen les hier. 24 uur per dag is er een "oma", een "moeder" en een "tante" aanwezig. Er zijn overdag 2 leerkrachten(Patrick en Margerit) en een assistent leerkracht(David) aanwezig. David slaapt hier 's avonds in de jongens zaal.
We kwamen daar en we wisten niet zo goed wat we ervan moesten denken. Er kwam zoveel op ons af. Je loopt een terreintje op waar een pleintje met veel gras en modder is. Twee gebouwtjes die heel primitief zijn. De lokalen, slaapzalen, toiletten en keuken staan dicht op elkaar. Kinderen die door elkaar lopen in vieze en kapotte kleding, ruikend naar urine. Die enthousiast en lachend naar je toe rennen en voor je het weet ben je een levend klimrek.
We hebben ons ogen uitgekeken en zij waarschijnlijk ook.
Om 3 uur werden we opgehaald. Weer terug op Brackenhurst maakte we kennis met een aantal vrijwilligers.
Ook hier wisten we even niet wat we ervan moesten denken. Een ieder deed zijn eigen ding. We werden wel uitgenodigd om 's avonds de laatste helft van een film die ze de vorige dag begonnen zijn af te kijken. Dit hebben we maar niet gedaan en zijn met thee op ons kamer gaan zitten kletsen over deze vreemde dag.
Uiteraard hebben we wel eerst gedoucht om ons te ontdoen van alle luchtjes en schoon in ons bedje te liggen. Maar die luchtjes wennen al snel, op dit moment zitten we nog ongedoucht, ruikend naar de kinderen dit te typen. Tja, of we vanavond schoon in bed liggen is de vraag. Warm water en electriciteit werkt even niet!
De tweede dag gingen we na het ontbijt naar Mukeu waar de kinderen ons stonden op te wachten. Eerst hebben we in de klas bij Margerit gezeten en de kinderen geholpen bij hun lesopdracht.
Vervolgens was het pauze en gingen we op het pleintje buiten spelen.
Het mzungu(blanken) klimrek was geopend! De kinderen moesten op een gegeven moment op een rij in het gras zitten en ze kregen ieder twee gekookte maiskolven. Ook wij kregen een maiskolf van oma(sjo sjo).
We hoopte dat het water goed aan de kook was geweest. Ja en wat doe je met je kauwgompje? Bianca dacht, ik stop hem in een maisblad. Ineens was het maisblad weg. Bianca dacht dat het opgehaald was als afval door een van de kinderen. Even later komt James(een van de kinderen) naast Miranda zitten en laat haar een kauwgompje uit zijn mond zien. James loopt weg richting Bianca en Miranda vraagt aan Bianca, "waar heb jij je kauwgompje gelaten?". Bianca kijkt verbaast en vragend, "in een maisblad". "Dan heeft James die nu", zegt Miranda. Bianca schiet in de lach en vraagt aan James om zijn mond leeg te maken. En ja hoor! Bianca had haar kauwgompje weer terug! Ze bewaard hem voor in de lunchdoos op onze terugvlucht, de beste bewaarplek voor uitgekauwde kauwgom:). ha ha, die is gek. Ze heeft haar lolbroek aan:)! Hij belande gewoon in het vuurtje waarop ze koken. Oma zullen we niet zien met het kauwgompje, want zij heeft geen tanden.
Het is inmiddels 20.40 uur en hopen zo toch nog warm te kunnen douchen!
Allereerst willen we iedereen bedanken voor de reacties, medeleven en donaties die we hebben ontvangen.
De extra spullen en onze eigen bagage maakte het inchecken nog wel even spannend. Even wat herinpakken en uiteindelijk vertrokken we met 4 grote tassen en veel handbagage.
De reis verliep snel en goed. Ons eerste avontuur begon met een kauwgompje! Waar laat je een kauwgompje als je gaat eten? Bianca had een plekje gevonden in het doosje waar het eten in zat. Miranda dacht, je krijgt er nog een. Het kauwgompje ging sneller dan verwacht haar mond uit en vloog op Bianca haar schoot! Lekker begin!
We kwamen niet meer bij en kregen de opmerking van de stuwardes, "we zijn er bijna dames". En inderdaad, voor we het wisten waren we er al.
Op de luchthaven van Nairobi moesten we ons visa halen. Dit ging sneller dan we dachten. Al zagen we wel honderden mensen staan. Nadat we onze koffers en tassen hadden, wat langer duurde dan verwacht gingen we geld wisselen en op weg naar Limuru.
De plek waar we verblijven.
Er was geen warm welkoms commite. We werden naar ons kamer gebracht en daar zaten we dan. Nog niets van de omgeving gezien, geen vrijwilligers gezien. Maar goed, we waren blij dat we er waren. Over warm gesproken.
De temperatuur valt wel tegen. 's morgens en 's avonds is het gewoon KOUD hier. Gelukkig warmt het zonnetje ons overdag wel iets op. Maar 's nachts draaien we ons in alle dekens die er zijn.
Volgende dag konden we in daglicht zien hoe onze accomodatie en omgeving eruit ziet. En dat is erg mooi. We verblijven in een gebouw van een internationaal baptistisch conferentie centrum Brackenhurst. Het lijkt een soort centre parcs.
Na het ontbijt maakte we kennis met Charrity. De project coordinator van African Impact. We kregen onder een genot van een kopje koffie en warme chocomelk informatie over de diverse projecten hier en met name het project wat we gaan doen de komende drie weken.
Hierna gingen we naar Mukeu, waar we de komende 3 weken gaan werken. Een boarding school waar ruim 30 kinderen wonen met een verstandelijke beperking. Zij wonen en krijgen les hier. 24 uur per dag is er een "oma", een "moeder" en een "tante" aanwezig. Er zijn overdag 2 leerkrachten(Patrick en Margerit) en een assistent leerkracht(David) aanwezig. David slaapt hier 's avonds in de jongens zaal.
We kwamen daar en we wisten niet zo goed wat we ervan moesten denken. Er kwam zoveel op ons af. Je loopt een terreintje op waar een pleintje met veel gras en modder is. Twee gebouwtjes die heel primitief zijn. De lokalen, slaapzalen, toiletten en keuken staan dicht op elkaar. Kinderen die door elkaar lopen in vieze en kapotte kleding, ruikend naar urine. Die enthousiast en lachend naar je toe rennen en voor je het weet ben je een levend klimrek.
We hebben ons ogen uitgekeken en zij waarschijnlijk ook.
Om 3 uur werden we opgehaald. Weer terug op Brackenhurst maakte we kennis met een aantal vrijwilligers.
Ook hier wisten we even niet wat we ervan moesten denken. Een ieder deed zijn eigen ding. We werden wel uitgenodigd om 's avonds de laatste helft van een film die ze de vorige dag begonnen zijn af te kijken. Dit hebben we maar niet gedaan en zijn met thee op ons kamer gaan zitten kletsen over deze vreemde dag.
Uiteraard hebben we wel eerst gedoucht om ons te ontdoen van alle luchtjes en schoon in ons bedje te liggen. Maar die luchtjes wennen al snel, op dit moment zitten we nog ongedoucht, ruikend naar de kinderen dit te typen. Tja, of we vanavond schoon in bed liggen is de vraag. Warm water en electriciteit werkt even niet!
De tweede dag gingen we na het ontbijt naar Mukeu waar de kinderen ons stonden op te wachten. Eerst hebben we in de klas bij Margerit gezeten en de kinderen geholpen bij hun lesopdracht.
Vervolgens was het pauze en gingen we op het pleintje buiten spelen.
Het mzungu(blanken) klimrek was geopend! De kinderen moesten op een gegeven moment op een rij in het gras zitten en ze kregen ieder twee gekookte maiskolven. Ook wij kregen een maiskolf van oma(sjo sjo).
We hoopte dat het water goed aan de kook was geweest. Ja en wat doe je met je kauwgompje? Bianca dacht, ik stop hem in een maisblad. Ineens was het maisblad weg. Bianca dacht dat het opgehaald was als afval door een van de kinderen. Even later komt James(een van de kinderen) naast Miranda zitten en laat haar een kauwgompje uit zijn mond zien. James loopt weg richting Bianca en Miranda vraagt aan Bianca, "waar heb jij je kauwgompje gelaten?". Bianca kijkt verbaast en vragend, "in een maisblad". "Dan heeft James die nu", zegt Miranda. Bianca schiet in de lach en vraagt aan James om zijn mond leeg te maken. En ja hoor! Bianca had haar kauwgompje weer terug! Ze bewaard hem voor in de lunchdoos op onze terugvlucht, de beste bewaarplek voor uitgekauwde kauwgom:). ha ha, die is gek. Ze heeft haar lolbroek aan:)! Hij belande gewoon in het vuurtje waarop ze koken. Oma zullen we niet zien met het kauwgompje, want zij heeft geen tanden.
Het is inmiddels 20.40 uur en hopen zo toch nog warm te kunnen douchen!
-
26 Oktober 2010 - 18:04
Tamara:
Wat gaaf om nu al een heel verslag te lezen! Met de communicatie de komende 3 weken zal het wel goed komen :-)
Wat een verhalen al in twee dagen. Zie uit naar de volgende! Denk aan jullie. XXX -
26 Oktober 2010 - 19:27
Natasja:
Een geruststelling dat jullie veilig zijn aangekomen!!
En goed op je kauwgom letten bianc!!! hahaha echt wat voor jou!!!
Veel plezier deze week!!
kusjes van ons -
26 Oktober 2010 - 19:29
Tirza:
Tsjonge wat een verhaal ... had ik maar meer kleren van onze kids meegegeven ...
Ik leef met jullie mee! En heb er vertrouwen in dat jullie iets kunnen toevoegen met jullie crea brein. Veel sterkte! Liefs, Tirs -
26 Oktober 2010 - 19:49
Essie :
Ey,
wat gaaf om al iets te lezen.Hoop dat jullie nog warm in jullie bed zijn beland. Hoop dat jullie alles wel een plekje kunnen geven wat er allemaal op jullie af komt. Succes met alles ik zal aan jullie denken. d kus -
26 Oktober 2010 - 20:37
Myrth:
Thanx voor zoveel verhaal al meteen!!
We denken aan jullie!
Liefs,Myrth..
En miran..we letten op je hoor! HA -
26 Oktober 2010 - 21:34
Welly:
Zooo,,,wat een verhaal!
Net 2 dagen daar en nu al zo'n verhaal, alsof er 2 weken voorbij zijn. Volgend jaar op reis met een verslaggever? ;-) Beide heel veel succes gewenst! Zet hem op!
Groeten aan oma SjoSjo! -
26 Oktober 2010 - 22:17
Suzan:
Haha... Ik zie jullie gewoon voor mij !! Gierend van het lachen !! Leuk om al zo snel een verslag te lezen. Keep up the good work !!
Veel liefs uit koud Nederland van Suzan -
27 Oktober 2010 - 06:44
Sabine:
wat ontzettend gaaf nu al iets van jullie te horen en wat een verhalen al. Veel succes en we denken aan jullie. Liefs Timo en Sabine -
27 Oktober 2010 - 08:28
Francien:
hoi meiden
goed om te lezen wat er allemaal gebeurd. ik hoop dat het contact met de andere vrijwilligers leuk wordt. veel succes met jullie werkzaamheden
knuffel van mij -
27 Oktober 2010 - 09:25
Petra:
Hoi ladies,
Duurde even voordat ik jullie blog gevonden had maar ik ben er ;) Weer helemaal gezellig om de leuke verhalen te lezen! Heel veel plezier en succes gewenst samen,,
Liefs peet -
27 Oktober 2010 - 10:44
Gerard En Anneke,:
Wat een eerste indrukken en ervaringen. Boeiend om te lezen, al blijft het 'raar' dat er zulke enorme verschillen in de wereld zijn. Geweldig dat jullie op dat plekje iets kunnen doen.
Liefs van ons.
-
27 Oktober 2010 - 11:18
Sanne:
Heej!
Leuk om jullie blog weer te lezen! :D
Heel veel succes (en ook veel plezier!) bij alles wat jullie (gaan) doen!
Xx Sanne -
27 Oktober 2010 - 11:48
Wendy De Wilde:
Hey dames,
Wat maken jullie alweer een hoop mee!Fijn dat jullie met z'n 2-en zijn, dat lijkt me in zo'n vreemd land wel prettig, ook om al jullie ervaringen met elkaar te delen. Geniet ervan!!
Liefs,
Wendy -
27 Oktober 2010 - 13:29
Sylvia:
Hoi meiden
Fijn om te lezen dat jullie veilig aangekomen zijn.
Top dat je een mooi onderkomen hebt(ook al is het er wat koud!) en meteen al zo actief je inzet. Ben nu al benieuwd naar het vervolg.
Dikke knuf van mij Syl -
27 Oktober 2010 - 13:46
Ria Van Ede:
Hoi lieve meiden,
Fijn dat de heenvlucht goed gegaan is. Alweer een leuk verhaal van jullie belevenissen. 't Mag daar 's avonds dan koud zijn, hier is het overdag ook koud. Troost dit gegeven een beetje? Heeeeel veeeeel liefs, werkze en veel plezier. -
27 Oktober 2010 - 14:13
Brigitte De Vries :
ha;ha;ha.egd vies hoor.hij mag wel van jau zijn maar het is wel vies hoor.nem je votos mee.van een zeebra en tijgers en giraf en leeuwe.en veel pe slier.xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx van brigitte de vries -
27 Oktober 2010 - 18:01
Martine:
he daames, goed om te horen dat jullie al vol ïn bussines"zijn!! zet m op en geniet ervan. kuzz Martine en natuurljk van Jeroen en Yfke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
